Snow Patrol in Ziggo Dome

“Thanks for having us back after six years!”, zegt Gary Lightbody tegen het publiek, dat inderdaad al sinds 2012 heeft moeten wachten op het nieuwe album én de daaropvolgende tour. “Sorry about that, now enough talking, let’s play some fucking songs!” En zo zijn die zes jaar snel vergeten, want Snow Patrol is terug, misschien wel beter dan ooit.

Oké, de heren lieten zich afgelopen zomer ook al zien op festivals als Pinkpop en Rock Werchter – shows die door sommigen iets minder enthousiast werden ontvangen – maar dit concert waarbij de band het nieuwe album Wildness laat horen, is de eerste officiële terugkeer naar Nederland. En het is direct te merken dat de mannen zich helemaal op hun gemak voelen in de Ziggo Dome. Zanger Gary Lightbody is als altijd charismatisch en maakt gelijk contact met een man die iets vaags boven de menigte uit roept, maar dat is niet wat deze keer direct opvalt. Het is duidelijk dat de Noord-Ieren precies weten hoe je anno 2019 een concert geeft als op het scherm achter de band tijdens de song Take Back The City abstracte gebouwen verschijnen. Voor Set The Fire To The Third Bar verschijnt een zwart-wit video van Martha Wainwright achter Lightbody, die bijna doet vergeten dat ze er niet echt is om het duet te zingen. Dat viel de verliefde koppels om mij heen die elkaar tijdens dit emotionele nummer omhelzen sowieso al niet op. De band doet pas echt een stap verder als tijdens You Could Be Happy doorzichtige doeken naar beneden komen als een 3D-sterrenhemel die een extra magische sprookjesachtige sfeer toevoegt. Dat en het reisje over de wereld alsof je in een satelliet zit met uitzicht op aarde tijdens Life On Earth, maakt de performance van de statische band extra boeiend en esthetisch gezien interessant genoeg om iedereen die thuis de beelden ziet jaloers te maken dat ze dit moesten missen.

Geen poespas
De nieuwe songs van Wildness worden regelmatig afgewisseld met de grote hits, waarbij die visuals niet echt nodig zijn omdat de nummers zichzelf dragen. Geen poespas, maar de fijne stabiele stem van Lightbody, het intense geluid van de drums en natuurlijk het koor waar het enthousiaste publiek in verandert. Tijdens Run klinkt de stem van de Noord-Ier samen met die van de meezingende en -deinende mensen als een duet en met de prachtige lasershow voelt de zaal als één. Die betrokkenheid krijgt de frontman ook tijdens de luchtigere momenten van de show voor elkaar; iedereen ligt in een deuk als hij per ongeluk een song verkeerd inzet of de technologie het even laat afweten: “That’s not my department”, zegt hij erover. Dat groepsgevoel wordt nog eens extra opgevoerd als hij tijdens Shut Your Eyes het oudste trucje uit het boek inzet: de rechterkant tegen de linkerkant. De twee jongens voor mij, die met kop en schouders boven hun mede-concertgangers uitsteken, schreeuwen zo hard als ze kunnen de songtitel als het onze beurt is. “That’s it!” zegt Lightbody lachend, om vervolgens waarschuwend de andere kant aan te spreken. Aan de grijns op zijn gezicht is duidelijk te zien hoe erg de zanger van de interactie en optreden geniet, en ook het rondrennen en bewegen van de heupen van de gitarist hinten daarnaar.

Voor ballad What If This Is All The Love You’ll Ever Get wordt opgedragen om de lichtjes op de telefoon aan te doen, waardoor de zaal plots compleet wordt verlicht en de gezichten van de buren te zien zijn. Lightbody grapt nog een laatste keer dat hij de lichtshow wat later had aan moeten vragen om lamme armen te voorkomen en dan is het tijd om het eerste Snow Patrol-concert van 2019 feestelijk af te sluiten met Just Say Yes dat weer vol overgave mee wordt gezongen. Met de belofte dat ze later dit jaar weer terugkomen naar Nederland wordt de zaal met voldoening verlaten en ga ik persoonlijk als groter fan weg dan dat ik binnenkwam.

Snow Patrol in de Ziggo Dome
Gezien op 14 januari 2019
Foto’s: Annika Hoogeveen