Het afgelopen weekeinde kon je, zeker op social media, niet om The Who heen. De band speelde met een keur aan Britpopartiesten, onder wie Paul Weller, Kaiser Chiefs en Johnny Marr, in het Londense Hyde Park, om de dag erna op het enorme Britse Glastonbury-festival te verschijnen. Ongewild werden ze onderdeel van een strijd over wie ‘het meest rock & roll’ was, met ene Kanye West als tegenstander. Natuurlijk gooide de Britse band wat olie op het vuur.
‘We’re going to make a big fucking rebellion; yeah, who’s the biggest rock star in the world?’, riep Pete Townshend vanaf het podium, in reactie op West die zichzelf regelmatig zalig verklaart. Luister naar Kanye’s Bohemian Rhapsody om te horen dat zelfs een gezapig popkoor uit pakweg Heerhugowaard de door de pers gevoerde strijd had gewonnen. Bijzonder was dat de Britse veteranen zo ongeveer als jonge helden werden ontvangen, terwijl Townshend dit jaar zeventig is geworden en zelfs de ‘jonge nieuwe’ Zak Starkey al weer vijftig is en zijn twintigste jaar met The Who ingaat. De laatste zou je met zijn nieuwe blonde coupe overigens eerder de vader van Kees ‘De Nederlandse Keith Moon’ Schaper schatten dan de zoon van Ringo Starr.
Mede door het drukke weekeinde werd het concert in Amsterdam een dag naar voren geschoven, zodat zanger Roger Daltrey zijn stem de nodige rust kon geven. Die is al jaren aan de hese kant, maar tijdens de laatste tour lijkt hij beter bij stem dan de afgelopen vijftien jaar. Ondanks de triomftocht in Engeland wist de band de Ziggo Dome lang niet vol te krijgen. De tweede ring was zelfs bijna leeg en in de zaal was het fijn ruim. Zou het aan het vorige concert gelegen hebben? Het integraal gespeelde Quadrophenia was fantastisch voor de fans, maar deze plaat bereikte in Nederland nooit echt de status van bijvoorbeeld Tommy, vanwege het typische Britse karakter en het verhaal over Mods, Rockers en klassenverschillen. De mensen die The Who vooral kennen van de hits en CSI hadden twee jaar geleden een lange zit.
Zo niet vanavond. ‘Who Hits 50′ woordspeelt de band, waarmee de heren aangeven dat ze als band de vijftig jaar bereikt hebben en dat er louter hits gespeeld worden. En dat gebeurt. In een fijne sneltreinvaart knalt de band erin met Who Are You, The Seeker, The Kids Are Alright en I Can See For Miles, waarvan Townshend na al die jaren nog steeds niet snapt dat het destijds geen enorme hit was. Het vijfde nummer is bijzonder. Pictures Of Lily, een liedje over masturberen, werd zelden live gespeeld, maar op verzoek van de eerder genoemde Weller in Hyde Park afgestoft, gespeeld en weer op de setlist geplaatst.
Het optreden in Amsterdam is de laatste van een serie, om na een zomervakantie verder te gaan in de VS en Canada. Daarna stopt de band helemaal met toeren, hoewel incidentele optredens niet worden uitgesloten. Het voelt vanavond ook als een laatste optreden, maar in de positieve zin van het woord. Alsof de band nog vol adrenaline zit van het glorieuze weekeinde, valt Townshend ouderwets zijn Stratocaster, die ook nog eens goed hard in de mix staat, molenwiekend aan. De gesprekken tussendoor zijn spontaan en Pete kapt zelfs een intro af om nog wat meer te vertellen. Na afloop is Daltrey niet van het podium te krijgen en hij stelt de band nóg maar eens voor. Optreden blijft een verslaving. Het is vanavond de officieuze Hyde Park- en Glasto-afterparty. Nog een keer knallen en dan lekker zeilen op een van de in Nederland gebouwde boten die Pete, volgens een van de gesprekjes tussendoor, dankzij ons geld heeft kunnen kopen. En wij? We kunnen alleen maar genieten van de topsongs, de energie en de heerlijk ruige manier waarop de band ze op ons afvuurt.
Natuurlijk komt My Generation voorbij, gevolgd door een segment Quadrophenia- en Tommy-songs, waarbij het Listening To You-gedeelte zoals altijd weer voor kippenvel zorgt. Eminence Front is een vergeten pareltje uit de jaren ’80 en Baba O’Riley en Won’t Get Fooled Again zijn de bijna verplichte afsluiters. Na twee uur kun je concluderen dat de beste songs uit de goeie jaren voorbij zijn gekomen. Als je dan toch wat moet aanmerken, is het dat The Who voor nog wel voor twee uur aan hits heeft.
De band is het vermelden waard. Meesterbassist Pino Palladino speelt de bijzondere Entwistle-partijen met gemak en net zo rustig als de in ’02 overleden meester. Zak Starkey blijft de enige echte opvolger van Moon en Pete’s broertje Simon vult de band fijn aan met gitaar en zang. John Corey, Loren Gold en en Frank Simes staan achter op het podium, waarbij de eerste twee op toetsen en de laatste op diverse instrumenten. Alle drie zorgen voor backing vocals, die vooral de nummers uit de jaren zestig net even wat extra kwaliteit en mooie hoge helderheid geven, die we in Ahoy in 2007 misten.
Ondanks zijn heftig molenwiekende gitaarspel springt Townshend geen meters meer de lucht in. De kleine, gedrongen en tegenwoordig bebaarde Daltrey is niet meer de rockgod van weleer, maar zijn schreeuw in Won’t Get Fooled Again gaat ouderwets door merg en been, zijn microfoon gaat zwaaiend het podium over en ook hij gaat er helemaal voor. Samen zijn ‘The Two’ nog in staat een fantastische rockshow neer te zetten, waarbij ze durven te rammelen en waarbij ze er constant vol en met twee benen ingaan. The Who is al sinds 1982 bezig met afscheidsoptredens, maar deze keer is zo goed als zeker de laatste show in Nederland. En wat voor een. Een waardig afscheid van de livecarrière van The ‘Orribe ‘Oo!
The Who in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op donderdag 2 juli 2015
Foto: Willem Schalekamp (eerder optreden The Who in de Ziggo Dome, 5 juli 2013)
10 Reacties
op Glastonbury waren ze geweldig,ondanks de wat valse toontjes van Roger.Heeft dezelfde kwaal als Macca,die ook een lange inzingtijd/warming-up nodig heeft.Ik heb later op Radio 2 van de Beeb de liveopnamen gehoord en die waren eigenlijk nog beter,waarschijnlijk een fractie opgepoetst?
De foto is van het optreden in 2013 ….
Ik was erbij. Heb genoten en meegebruld. Bovenstaande recensie geeft aardig aan hoe het was. Drie generaties konden niet of nauwelijks stil blijven zitten (staan). Voor mij zat een jonge man voortdurend mee te drummen en te molenwieken, blijkbaar bekend met elke noot. Kinderen van basisschoolleeftijd sprongen op de trappen rond. Een 2 uur durende greatest hits-show, met verve gebracht door een prima band! Niets meer en niets minder. Vocaal bewees Daltrey inderdaad in de buurt van zijn pensioen te zijn aangekomen. Townshend gaf het publiek waarvoor het gekomen was en dat was alles: zijn T-shirt raakte gaandeweg geheel bezweet. Palladino en Starr: meer dan uitstekend! Ikzelf had alleen wat moeite met het slot. Townshend maakte dat-ie weg kwam en de rest van de band bleef wat besluiteloos staan. Daltrey babbelde nog wat na en noodde Townshend uit nog een keer terug te komen. Die deed dat met m.i. zichtbare tegenzin en verdween weer waarna de rest ook maar afdroop. Niet met zijn allen even aan de rand van het podium het publiek collectief bedanken, zoals ze dat vroeger deden. Ok, 2 uur speeltijd is 2 uur en er stond geen toegift op het programma, maar het was toch misschien aardig geweest om nog even een extraatje te bieden. Het publiek stond er open voor. Ok, niet zeuren. De Who was hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer in Nederland en ik was erbij.
Heb genoten van het optreden jammer van het eind.
Hoopte op een toegift maar hadden ze schijnbaar geen puf meer in begrijpelijk naar zoon warme dag en op die leeftijd.
Had het niet willen missen
heeeeeerlijk een geweldige avond een voorbeeld vaninzet voor velen
ontroerend goed
Ik heb inmiddels de gehele audio-opname terugbeluisterd en net als twee jaar geleden bij Quadrophenia de zelfde ervaring: als je het achteraf beluistert is het nóg beter geweest dan al ervaren in de zaal zelf. Meestal is het andersom en is het bij het terugluisteren toch vaak even slikken. Natuurlijk waren er wat foutjes hier en daar, maar dat is leuk voor de zwartkijker-recensenten. Het was inderdaad fantastisch om ze nog een keer gezien te hebben en ze stoppen live precies op het goede moment. Dat kunnen The Rolling Stones niet zeggen. Het knullige gedoe met de wat amateuristische opkomst en de “slotceremonie”, tja jammer, zo’n band verdient gewoon beter, dat hebben Jagger & Co. wel weer veel beter voor elkaar, maar daar draait alles ook om de show. Wel echt jammer dat ze de publiekslievelingen Substitute en Can’t Explain niet speelden, de setlist vond ik wat dat betreft ook enigszins vreemd. Maar al met al dank voor al die mooie jaren powerpop. Ben je voor The Beatles of The Stones? Stupid question!
Een erg goede recensie over het concert van The Who in de Ziggo Dome.
Op deze leeftijd nog zo’n aanstekelijk concert te kunnen geven voor een erg divers publiek, getuigt van enorme klasse.
Wat een drive en passie bij de gehele band.
Vooral Pino op bas en de drums van Zak waren van uitzonderlijke klasse.
Ik had kaartjes gewonnen voor dit concert, tijdens een spelletje bij Radio 2.
Wat een geluk, dat ik dit concert heb mogen bijwonen.
De vonken vlogen er vanaf.
Ik heb mijn zoon hiermee naar toe genomen en wij zijn nog steeds aan het nagenieten.
goeie recensie ?
1 een dag na hyde park, is zaterdag, ze stonden op zondag weer op de planken
2 concert werd geen dag naar voren geschoven, maar van woensdag naar donderdag.
3 de tweede ring was bijna leeg, inderdaad helemaal achterin, maar om nu te spreken over bijna leeg ,,,
Naam genoot op 3 juli, Je opmerking ;
Die deed dat met m.i. zichtbare tegenzin en verdween weer waarna de rest ook maar afdroop.
Dit kwam meer door het feit dat roger zijn maat wilde toespreken over hoe goed hij was, pete deed net alsof hij daar geen zin in, maar aan het einde van de toneel hoorde hij het aan, en toen roger bijna klaar was kwam hij al snel terug.
Indrukwekkend concert, zowel Hyde Park als in Ziggo.
Genoten, net als twee jaar geleden. Nu met mijn dochter van 16! 1 Direction fan, speelt klassiek piano, (Rachmaninov) Wil je echte rock ’n roll, en liet zien dat Keith 2 keer achter de drums inelkaar zeeg en Pete vroeg: is there anyone in the audience who can play the drums? En vertelde dat Zak Starkey les kreeg van uncle Keith wilde ze graag mee en heeft erg genoten. Geweldig concert.