Tori Amos in Carré (live-recensie)

In een vrijwel uitverkocht Carré speelde Tori Amos de sterren van de hemel, maar de hoge zangnoten moest ze ons verschuldigd blijven. Ja, de Amerikaanse singer-songwriter is wel eens beter bij stem geweest. Toch wist ze iedereen in de zaal ademloos te laten luisteren – en een deel van het publiek zelfs te laten dansen.

Tori Amos speelt twee avonden achter elkaar in Carré en beide shows zijn vrijwel uitverkocht. Veel mensen zullen hun kaartjes al meer dan een jaar geleden hebben gekocht; deze arm van de Ocean To Ocean Tour is nog onderdeel van een corona-inhaalslag. Ik sprak Amos vorig jaar voor Lust For Life over het toen net uitgekomen album. Ze zeggen altijd dat je je helden niet moet ontmoeten, en in mijn ervaring is dat vaak waar. Maar deze pianospelende heldin was zo ontzettend leuk om mee te praten, dat ik haar alleen maar op een hoger voetstuk heb geplaatst. En dat terwijl het artistieke zwaartepunt van haar carrière echt al in haar verleden ligt.

Geen venijn

De schreeuwende, woedende Tori Amos van haar eerste albums is niet meer. Ze klinkt rustiger; tevreden met haar leven. In de foyer van Carré worden shirts verkocht met de tekst ‘So you can make me cum, that doesn’t make you Jesus’ – de iconische tekst uit Precious Things, afkomstig van haar debuut Little Earthquakes. Maar dat album vierde vorig jaar zijn dertigste verjaardag. En Amos… is dat venijn allang kwijt. Goed voor haar mentale staat, iets minder voor haar muziek.

Wanneer ze het podium van Carré opkomt, wordt ze meteen getrakteerd op een staande ovatie van de zaal. Ze geeft ons een handkus en neemt plaats tussen haar vleugel (waar nog een kleine synthesizer op ligt) en twee grote keyboards. “Amsterdam is still my favorite place”, zegt ze. “We’ll make our own church on this magical Easter weekend!” Ze heeft iets spiritueels, magisch bijna, dat ook telefonisch al te horen was tijdens het interview. Dat wordt versterkt door haar felrode pak dat perfect vloekt met haar dito gekleurde haar. Tijdens Ocean To Ocean manoeuvreert Amos zich voor het eerst in een halve spagaat tussen haar instrumenten en bespeelt ze twee sets toetsen tegelijkertijd, de pedalen aan beide kanten aantikkend met haar glitterende naaldhakken.

Geen hoge noten

Al snel blijkt dat ze van dit nieuwe nummer niet alle noten kan halen. Een bandje van haar eigen stem wordt afgespeeld als achtergrond én ’tweede stem’ tijdens de hoge uithalen, die eigenlijk nog niet zo hoog zijn als in haar eerdere werk. Het is echt nodig; Tori is niet goed bij stem vanavond. Zelfs als ze praat in plaats van zingt, kraakt het een beetje. Tijdens het tevens nieuwe Addition Of Light Divided zingt ze de hoge noten gewoonweg niet zelf.

Jammer. Amos is echter niet alleen zangeres, maar ook een briljant pianist. Wanneer ze dat laat horen, zoals in Upside Down met een prachtig lang intro, zit de hele zaal ademloos te luisteren naar haar spel. Ze wordt hier aanbeden, met of zonder hoge noten. Dat betekent ook dat ik maar heel kort de tijd heb gekregen om te twijfelen. Ja, het is de moeite waard om hierheen te gaan. Nee, het verpest mijn beeld van Tori Amos niet. Het ultieme bewijs: een bloedstollend mooie versie van Winter. Niemand in de zaal durft mee te zingen. Het intieme Horses en een fijne versie van het jazzy Little Amsterdam volgt, waarbij we af en toe worden opgeschrikt wanneer ze hard tegen de deksel van haar vleugel tikt.

Geen greatest hits

Take To The Sky met zijn aanstekelijke ritme is ook een succes. Er wordt meegeklapt, op de eerste rij dansen mensen in hun stoel. Tot er plots een paar mensen naar het podium rennen – al snel gevolgd door een groot deel van de zaal. Die gaan niet meer terug naar hun stoelen.

Het is bepaald geen greatest hits-avond, zoveel is duidelijk. De toegift Cornflake Girl is erg welkom in de zaal, weer een mooi moment waarop ze haar kunst op de piano kan etaleren. En een moment waarop we de hoge uithalen moeten missen. De afsluiter is een cover van House Of The Rising Sun. Ik had toch echt liever meer van haar eigen muziek gehoord. Later blijkt: op de originele setlist stond Liquid Diamonds van From The Choirgirl Hotel, een album dat tot mijn grote spijt verder niet aan bod is gekomen, als afsluiter. Eclectische en/of eigenwijze setlists kan ik altijd wel waarderen, zeker als het een groot oeuvre betreft, zoals dat van Amos. Maar bij zo veel geliefde nummers ga je snel dingen missen, zoals nu. Dat betekent waarschijnlijk dat ik ook de tweede avond had moeten gaan, waarbij ze naar alle verwachting een compleet andere setlist gaat spelen.

Tori Amos in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam
Gezien op donderdag 6 april 2023
Foto: Desmond Murray

Meer lezen over Tori Amos? Bekijk hier Lust For Life 116, inclusief een interview met de zangeres!