De volmaakte toegift van The Bootleg Series van Bob Dylan?
Zoals de Never Ending Tour van Bob Dylan almaar voortdendert – in november speelt hij weer twee avonden in een uitverkocht AFAS Live – zo is The Bootleg Series ‘the gift that keeps on giving’. Achttien volumes in bijna 35 jaar, waarvan meerdere bijna even essentieel als zijn beste reguliere albums. Maar hoeveel komt er nog bij? Nu de belangrijkste periodes al wel uitgeplozen zijn, lijkt het einde van de veelgeprezen reeks in zicht. Daarop hintte althans een artikel van Rolling Stone twee jaar geleden, rond de release van Vol. 17: Fragments – Time Out Of Mind Sessions (1996-1997).
Hoeveel afleveringen er werkelijk nog volgen, blijft gissen (Dylan zelf zal er geen seconde wakker van liggen), maar een passendere afsluiter dan het achttiende deel zou bijna niet denkbaar zijn. Voor Through The Open Window 1956-1963 spoelden de samenstellers immers helemaal terug naar het begin, als een soort late aanvulling op de biopic A Complete Unknown (2024), die zich ook al afspeelde in de vormende jaren van de legende.
Razendsnelle ontwikkeling
Het vroegste materiaal – een kort fragment, begrijpelijkerwijs in beroerde geluidskwaliteit – vangt de vijftienjarige Robert Zimmerman op kerstavond 1956, wanneer hij een speelse cover van Let The Good Times Roll ten gehore brengt. Nog fascinerender dan deze vermoedelijk allereerste Dylan-opname ooit is een zelfgeschreven probeersel van drie jaar later: I Got A New Girl, dat een duidelijke invloed van de toen populaire pop-/doowopmuziek verraadt. Weer een jaar verder toont hij zich echter al een trouwe discipel van Woody Guthrie, onder meer met een uitvoering van diens Jesus Christ.
Zo volgt de rest van de 8cd-set Dylans razendsnelle ontwikkeling in de vroege jaren zestig, van shows in kleine clubs en radio-opnames tot optredens tijdens rally’s en een eigen concert in Carnegie Hall. Sommige songs vonden nooit eerder een plek op een officiële release, zoals het kennelijk slechts twee keer live gespeelde Ballad Of Donald White, over een ter dood veroordeelde moordenaar. Of het voorheen uiterst zeldzame Liverpool Gal, dat terecht snel van zijn repertoire verdween; muzikaal heeft het weinig om het lijf.
Meester met woorden
De box verzamelt ook diverse outtakes van het doorbraakalbum The Freewheelin’ Bob Dylan (1963). Een daarvan, That’s All Right, herinnert je nog eens aan het feit dat Dylan in 1965 niet voor het eerst ‘elektrisch ging’. Net als het hier ook aanwezige Mixed-Up Confusion, in 1962 zijn eerste single, werd dit afdanksel immers opgenomen met een band.
Dylan bewijst zich gaandeweg steeds meer een meester met woorden en de (toekomstige) klassiekers stapelen zich op: Blowin’ In The Wind, A Hard Rain’s A-Gonna Fall, The Times They Are A-Changin’… Ze klinken allemaal in prachtige versies tijdens een nooit eerder verschenen opname van een concert in Carnegie Hall uit oktober 1963 – het meest begerenswaardige onderdeel van de boxset. Was hij twee jaar eerder nog een ietwat nerveuze verteller, hier praat hij zijn nummers op meeslepende wijze aan elkaar. Soms bijna als een stand-upcomedian.
Eén been uit het raam
Maar zoals de auteur van de liner notes terecht opmerkt: het Carnegie Hall-concert markeert ook het einde van het begin van Dylans carrière. Waar andere schrijvers van ‘topical songs’ (of zingende journalisten, zo je wilt) als Tom Paxton en Phil Ochs in de komende jaren hetzelfde terrein bleven verkennen, stond de voormalige Zimmerman al met één been uit het raam. Hij wilde niet eeuwig gezien worden als protestzanger en zoals andere afleveringen in The Bootleg Series al uitvoerig in kaart brachten, zou hij nieuwe muzikale paden betreden. Voorlopig ‘with no direction home’.
Bekijk hier meer cd-recensies van Lust For Life. Meer lezen over Bob Dylan? Bekijk hier Lust For Life 092, met een coverstory over de legendarische singer-songwriter!
Meer over
0 Reacties