The Beach Boys – Sail On Sailor – 1972 (recensie)

Ook zonder de geniale bandleider bleek The Beach Boys in staat tot veel moois

De vroege jaren zeventig waren een periode vol verwarring voor The Beach Boys. De band die in het voorgaande decennium nog zo onaantastbaar had geleken, had moeite om z’n plaats te hervinden in het snel veranderende poplandschap. Daar kwam nog bij dat de onderlinge verhoudingen verzuurd waren en voormalig bandleider Brian Wilson langzaam wegzakte in lethargie.

In een poging de impasse te doorbreken, werden Blondie Chaplin en Ricky Fataar van de Zuid-Afrikaanse band The Flame aan de line-up toegevoegd. Ze waren voor het eerst te horen op het album Carl And The Passions – ‘So Tough’ (1972). Slecht was het allerminst, maar het grote publiek wist The Beach Boys er niet mee te bereiken. De speurtocht naar nieuwe inspiratie bracht de band vervolgens in het oer-Hollandse Baambrugge, waar in 1972 de plaat Holland werd opgenomen. Opnieuw leek het een muzikale rimpeling in het water te worden, tot  er op last van de platenmaatschappij een hitsingle aan het album werd toegevoegd: Sail On, Sailor, gezongen door Chaplin.

Herwaardering

De status van beide albums is in de loop van de jaren wel gegroeid, wat de heruitgave als onderdeel van een luxe box alleen maar logisch maakt. De opzet is grofweg dezelfde als die van het vorig jaar verschenen Feel Flows: The Sunflower & Surf’s Up Sessions 1969-1971. De originele albums zijn geluidstechnisch opgeknapt en aangevuld met een enorme hoeveelheid demo’s, alternatieve mixen en a capella-versies. Een hoogtepunt in die laatste categorie is de bloedmooie zangpartij in Marcella, waarvan het origineel op het Carl And The Passions-album stond.

De luxe versies komen uit als 6cd- en 5lp-set, waarvan de eerste de meest uitgebreide is. Ze bevatten allebei wel de twee sets die The Beach Boys in november 1972 in de Carnegie Hall in New York speelde. De band klinkt bevlogen, het geluid is uitstekend en naast de voorspelbare hits komen er ook wat verrassingen voorbij, zoals een stevige uitvoering van Jumpin’ Jack Flash – uiteraard van The Rolling Stones.

Het waren jaren waarin Brian Wilson zich nauwelijks liet zien. Carl And The Passions en Holland lieten horen dat die afwezigheid zijn collega’s juist inspireerde om zich te ontplooien. Ook zonder de geniale bandleider bleek The Beach Boys in staat tot veel moois.

Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over The Beach Boys? In Lust For Life 126 vind je een uitgebreid artikel over de Nederlandse avonturen van de band!