Eric Bell laat de snaren gieren op dit fenomenale setje van Thin Lizzy
Akoestische sessies van hardrockbands zijn zelden de moeite waard. Status Quo, Bon Jovi, KISS, Foreigner – het is niet zozeer dat de stekkerloze uitvoeringen van hun klassiekers die songs opeens ontmaskerden als melodisch ondervoed of anderszins ondeugdelijk, maar dat men handelde op basis van de jammerlijke misvatting dat volume en pneumatische stootkracht geen onmisbaar onderdeel van hun aantrekkingskracht vormden. Bij Thin Lizzy ligt dat totaal anders. Voor Phil Lynott waren folk en countryblues primaire invloeden en die schemerden ook altijd door het meest elektrieke geweld heen.
Dit setje doet dan ook alleen de wenkbrauwen fronsen vanwege het gehanteerde procedé: Lynotts vocalen werden gepaard aan nieuw ingespeelde gitaarpartijen van Eric Bell, die deel uitmaakte van de vroegste bezetting. Maar eerlijk is eerlijk, de resultaten zijn fenomenaal. Het materiaal uit die eerste jaren komt nu zelfs alleen maar beter tot zijn recht. Overigens dekt de titel de lading niet helemaal, want hier en daar plugt Bell wel degelijk in en laat dan de snaren gieren.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Thin Lizzy? Bekijk hier Lust For Life 145, inclusief een interview met de band!
0 Reacties