Een jamband als Gov’t Mule staat natuurlijk bekend om zijn extreem lange shows. Ook in TivoliVredenburg maakten Warren Haynes en de zijnen bijna drie uur vol (nou vooruit, inclusief pauze dan). Op papier lijkt dat voor sommigen misschien een uitputtingsslag, maar vanuit een comfortabele zitplaats in een sfeervolle concertzaal? Je kon het slechter treffen op een bijzonder regenachtige dinsdag als deze.
De uitverkochte Grote Zaal moet kennelijk nog wel even opgewarmd worden: komen de vier muzikanten op onder niet meer dan bescheiden geklap, aan het einde van de avond nemen ze afscheid van bijna twaalfhonderd bezoekers die veelal de moeite nemen op te staan uit hun stoelen en definitief omgetoverd lijken tot Muleheads.
Maar zover is het dus nog lang niet wanneer de mannen hun instrumenten oppakken en meteen maar de beuk erin gooien met twee songs die helemaal teruggaan naar het begin van Gov’t Mule, toen de groep nog slechts een ‘side project’ van The Allman Brothers Band-leden was. Mule en Monkey Hill verschenen beide op het puike debuutalbum uit 1995 en vooral het eerstgenoemde nummer groeide uit tot live-favoriet. Maar niet de grootste, zo helpt een fan ons later op de avond herinneren: “Don’t forget Soulshine!”
Bloedstollende covers
Van de oorspronkelijke bezetting op het hierboven genoemde debuut resteren anno 2023 alleen zanger/gitarist Haynes en drummer Matt Abts. Mede-oprichter Allen Woody overleed al in 2000 en sindsdien zag Gov’t Mule meerdere bassisten komen en gaan. Sterker nog: onlangs vertrok Jorgen Carlsson, vijftien jaar na zijn toetreding tot de band. Maar ook met diens vervanger Kevin Scott en toetsenist Danny Louis blijkt al tijdens de twee openingsnummers hoe onwaarschijnlijk goed ‘The Mule’ op elkaar ingespeeld is. Met als grootste attractie het fenomenale gitaarspel van frontman Haynes, die Larger Than Life lardeert met bijna Sabbath-achtige metalriffs en volop zijn slide-kunsten etaleert in de goedgekozen Tom Waits-cover Get Behind The Mule.
Haynes vertelde me eens dat hij en zijn maten op het allerlaatste moment besluiten wat ze gaan spelen tijdens een show. De setlist wordt vaak pas na de soundcheck voltooid en komt nooit overeen met die van de avond ervoor. Ditmaal doen ze een prima greep uit het eigen materiaal, maar zoals iedereen die bekend is met het binnen het genre legendarische live-album Live… With A Little Help From Our Friends je kan vertellen: Gov’t Mule blinkt ook uit in covers. Zo klinken vanavond bloedstollende versies van Bobby ‘Blue’ Blands Ain’t No Love In The Heart Of The City, Howlin’ Wolfs I Asked For Water (She Gave Me Gasoline) en een instrumentaal St. Stephen van die andere geliefde jamband, Grateful Dead. Elders knipoogt Haynes ook nog naar melodieën van o.a. The Beatles (Norwegian Wood) en Hendrix (Third Stone From The Sun).
Gov’t Mule: liveband bij uitstek
Wat het zelfgeschreven werk betreft: Gov’t Mule maakt consistent sterke studioalbums en het dit jaar verschenen Peace… Like A River is geen uitzondering. Maar zoals altijd komen de songs op het podium pas echt tot leven, wat zelfs geldt voor Shake Our Way Out. Aan de plaatversie leverde niemand minder dan Billy Gibbons een gastbijdrage, maar niemand die hem in deze uitgerekte live-vertolking zal missen. Zelfs niet qua looks, want bassist Scott is ook al hard op weg een imposante ZZ Top-baard te kweken. Misschien komt het doordat Haynes’ vaak toch ietwat spartaanse zang tijdens optredens net wat beter gedoseerd is dan op de studioalbums, maar de uitvoeringen van het recentere werk tonen maar weer aan dat Gov’t Mule live véle malen indrukwekkender is dan op plaat. Zoals het een ware jamband betaamt, zou je haast zeggen.
De fraaiste momenten van de avond ontstaan misschien wel in het instrumentale Sco-Mule, dat Gov’t Mule oorspronkelijk opnam met jazzgitarist John Scofield. Prachtig om te aanschouwen hoe de vier muzikanten hun virtuositeit de vrije loop laten en vervolgens hun verschillende partijen als Legoblokjes in elkaar klikken. Haynes’ verleden bij The Allman Brothers Band wordt ook nog even aangestipt in een ander hoogtepunt: de bevlogen versie van Dreams zou zijn voormalige werkgever Gregg Allman ongetwijfeld trots maken.
‘Don’t forget Soulshine!’
Ondergetekende moet in de toegift nogmaals terugdenken aan diezelfde Allman. De concertbezoeker die eerder op de avond ‘Don’t forget Soulshine’ riep, krijgt zowaar zijn zin en toetsenist Louis zet de betreffende bluesballad in. Haynes nam deze fanfavoriet in 1994 al op met The Allman Brothers Band en Gregg Allman zong ‘m ook tijdens zijn laatste show in Nederland (in Paradiso, juli 2015). Een emotioneel hoogtepunt toen, een emotioneel hoogtepunt nu. En terwijl buiten de regen maar door blijft kletteren, detecteer ik aan het einde van deze overweldigende, bijna drie uur durende show hier en daar wat vochtige oogjes in de zaal. ‘Damn sure better than rain’, indeed.
Gov’t Mule in TivoliVredenburg, Utrecht
Gezien op dinsdag 14 november 2023
Foto’s door Rob Sneltjes
7 Reacties
Mooie samenvatting van een topavond met een geweldige band. Enorm genoten.
Hoi Jaap
Ben jij Jaap Jansen uit Ermelo ?
Klasgenoot en medemuzikanten van ondergetekende ? We organiseren een reünie van deze tijd Als je het bent ; wil je contact Groet
Koos Pettinga
Vandaag een vriend gesproken die bij het concert geweest was en die was er een stuk minder positief over het geluid was dramatisch volgens hem,de bas kwam overal bovenuit.
Ik heb Gov’t Mule twee keer live gezien in de Melkweg dat was een geweldig concert maar jammer genoeg was het tweede concert in de Boerderij/Zoetermeer ook een tegenvaller door het slechte geluid ik begrijp daar helemaal niets van dat bands van dit kaliber het geluid niet op orde hebben.
Een prachtig verhaal van een mooie avond. Een minpuntje vond ik en mijn broers dat het geluid erg hard was! Zeker voor de vele oudere bezoekers kan dit niet gezond zijn.
Zonder meer een minder concert door het geluid in paradiso de laatste keer was top dit optreden haalde het absoluut niet dramatische bas gitaar en de base drum 1 plus punt voor mij is dreams maakte mijn avond goed deze muziek heeft een super geluid nodig en niet zo’n slecht gemixt geluid jammer
Als ik deze prachtige recensie lees heb ik sterk het gevoel dat ik op een andere avond dan 14 nov. ben geweest. Een verschrikkelijk veel te luide basgitaar die voor de pauze ALLES domineerde en overspeelde heeft mijn plezier volledig verknald. Ik snap niet dat de geluidsmensen in de zaal/podium dit tolereren. ER zitten toch schuifjes en draaiknoppen aan die mengtafels, gebruik die dan ook. Na de pauze werd het een stukje beter toen mijnheer Bas een beetje matigde en wat netter begon te spelen. Ging ik toch nog enigszins tevreden naar huis.
Het geluid was in 2018 ook belabberd in deze zaal. Voor mij een reden nooit weer naar een concert van Gov’t Mule te gaan in deze zaal. Gelukkig was het geluid van Gov’t Mule in de Oosterpoort in Groningen top !!, hier kan het dus wel !! Ben ook naar hun concert in Brussel geweest (Cirque Royal), hier was het geluid ook top !! Voor mij was het optimaal genieten in Groningen en Brussel, what a band !!