The Nutty Boys mogen dan inmiddels de Nutty Opa’s zijn, aan energie is er donderdagavond geen gebrek bij Madness in Groningen. De Britse skaband maakt van het concert in Martiniplaza van begin tot eind een feestje, al blijkt dat soms wel een uitdaging.
Al voordat Madness vanavond het podium betreedt, doet zich een aantal bijzondere situaties voor. De dj die de pre-show-muziek verzorgt, komt met een dusdanig goede songselectie dat er al flink door het publiek is meegezongen. Wanneer zijn set ten einde is, kan hij zelfs een applaus in ontvangst nemen, wat toch vrij uniek genoemd mag worden. Het reguliere voorprogramma Boss Capone & Patsy lijkt vervolgens iets minder in de smaak te vallen, ondanks dat er uitmuntend wordt gemusiceerd en gezongen. Dat het al aangekondigde laatste nummer uiteindelijk niet gespeeld mag worden wegens tijdgebrek, lijkt het publiek echter weinig te doen.
Minder verrassend is de manier waarop Madness vervolgens het hoofdprogramma opent: dat is ‘natuurlijk’ met One Step Beyond. En waar de legendarische gesproken intro (“Hey you, don’t watch that, watch this…!”) na het vertrek van tweede zanger en manusje-van-alles Chas Smash in 2014 tijdelijk werd weggelaten, laat frontman Suggs nu weer een (ietwat ingekorte) versie ervan horen. Heel fijn, want dat zorgt toch voor een unieke sfeeropbouw richting het door saxofonist Lee Thompson gedomineerde instrumentale nummer.
Volwassener
Op plaat is Madness de afgelopen jaren nadrukkelijk volwassener geworden. Albums als The Liberty Of Norton Folgate en het meest recente Theatre Of The Absurd Presents C’est La Vie kunnen zich niet enkel meten met het jarentachtigwerk; ze steken er zelfs bovenuit. De muziek is veelzijdiger en doordachter en de teksten zijn inhoudelijker, al was dat laatste voor wie goed luisterde ook in de begindagen soms al wel het geval (denk aan de klassieker Embarrassment, die vanavond natuurlijk ook voorbijkomt).
Maar Madness weet wat het publiek wil en dus ligt het zwaartepunt in de setlist op de uptempo ska waar de meeste mensen voor komen. Wanneer er dan toch af en toe wat nieuwer materiaal wordt ingezet, zie je het publiek ietwat verstillen; plotseling is meezingen en -springen even niet meer mogelijk. Toch resulteert het niet in echte inkakmomenten; daar zijn de songs simpelweg te sterk voor en bovendien zet Madness op deze momenten strategisch de videoschermen in om de aandacht vast te houden.
Dramatisch geluid
Aan Madness ligt het dus zeker niet dat deze avond ook een mindere kant heeft. De band speelt nog altijd even bevlogen en energiek als 45 jaar geleden; hooguit de vlotte beenbewegingen hebben een iets hoger artrosegehalte gekregen. Nee, het probleem in Groningen zit hem in het geluid. Dat is op de beste momenten acceptabel te noemen, maar meestal gewoon dramatisch. Met name de zang gaat volledig ten onder in een hoogst irritante galm die maar niet opgelost lijkt te worden. Ook de band zelf heeft er last van. Tijdens Run For Your Life zien we iets dat normaal zelden voorkomt: de altijd vrolijke Suggs wordt zichtbaar chagrijnig omdat er iets mis lijkt te gaan met zijn monitor.
Maar wanneer grote meezingers als Baggy Trousers, Our House en een extreem foute cover van Highway To Hell door gitarist Chris Foreman worden ingezet, doet dat er allemaal niet meer toe. Want dan hoor je sowieso alleen nog maar de brullende stemmen van de mensen om je heen. En zo hoort het bij Madness: of de techniek nou meewerkt of niet, band en publiek maken er sowieso wel een feestje van.
Madness in Martiniplaza, Groningen
Gezien op donderdag 19 september 2024
Foto’s door Annika Hoogeveen
Meer lezen over Madness? In Lust For Life 026 vind je een interview met de band!
11 Reacties
prima omschreven, top..
De geluids kwaliteit, zeker de zang stem was wat slecht. Maar ( ik in een rolstoel) de crew van de MartiniPlaza en de EHBO was perfect. Dit kunnen ze. Het was een gigantische leuke avond .nicht boot to cairo.
Madness, volgend jaar weer.
In mijn ogen te veel mensen naar binnen gelaten bij een act waarbij mensen willen bewegen…. Het was zelfs niet mogelijk om normaal even naar het toilet te gaan aangezien in de zaal iedereen letterlijk van voor tot achter hutjemutje stond. Daardoor was de temperatuur ook gestegen tot onmenselijke waarden. Dansen was enkel mogelijk in de coulissen…
Conclusie, de band stond er als vanouds maar Martini wil enkel geld verdienen en de mensen geen goede ervaring gunnen zowel in fysieke als geluidservaring.
Beetje jammer….
Totally agree Wim.
Mooie recensie. Wij stonden helemaal vooraan en hebben daar niks gemerkt van een slecht geluid.
Ik heb in een skabend gespeeld de naam van de band was strez. Zeer succesvol ze noemden ons de liemerse toontje lager. Doemaar.groetjes
Het was een heel mooi optreden, maar het geluid was echt niet goed. Zo jammer dat bass stem en blazers zwaar overstemde.
De hits, de band zien, de videobeelden: ik heb genoten van Madness!
Ik zat op de tribune redelijk aan de zijkant, het geluid was daar niet te hakken. Het gebrek aan akoestiek en zangkwaliteit werd gecompenseerd door het te hoge volume. Met piepende oren de zaal eerder verlaten, en ik was niet de enige.
Volgende keer gewoon in de Oosterpoort.
Of in het stadspark .
Vond het een dramatisch slecht optreden, met als dieptepunt de Highway to hell Karaoke flop. Ben een grote ska liefhebber maar dit was zonder van mij geld….
Geluid viel tegen.
Te veel publiek.
Maaaaarrrrrr echt genoten!!!
Volgende keer naar de Ziggodome!
Krijgen ze ook vol, maar geluid is daar beter.