Pulp in AFAS Live (live-recensie)

This Is What We Do For An Encore, luidt de titel van de reünietournee van Pulp. Je zou het kunnen zien als het motto van de avond én van de band. Na aan het begin van de jaren 2000 voor het eerst uit elkaar te zijn gegaan, is het in 2024 tijd voor alweer een tweede ronde toegiften. Werd bij die eerste reünietournee (2011-2013) Nederland nog overgeslagen, nu is Amsterdam het toneel voor de enige headlinershow op het Europese vasteland van de nineties-groep par excellence.

Er was heel wat geduld voor nodig: Pulp was voor het laatst in Nederland te zien op Lowlands 2001. Maar frontman Jarvis Cocker & co staan vanavond vooral stil bij die ene keer dat ze al eerder in Amsterdam waren. Op 8 december 1995 speelde Pulp een set in de toen net geopende Max van de Melkweg. “Toen bestonden jullie zeker nog niet eens!”, roept Cocker, voor de gelegenheid uitgedost in een net tweedelig pak van auberginepaars velours, met een grijns en een knipoog.

1995

Het jaar voorafgaand aan die eerste Amsterdamshow was niet zomaar een jaar geweest voor Pulp. Na wat te hebben aangerommeld in de jaren tachtig – wat bescheiden succes hier en daar, maar vooral geplaagd door bezettingswisselingen, labelmisstanden en muzikale missers – werd de band vanaf het midden van de jaren negentig naast Blur, Oasis en Suede gerekend tot de ‘big four’ van de Britpop. Na het verschijnen van His ‘n’ Hers in 1994, met daarop onder meer Lipgloss en Do You Remember The First Time?, volgde in 1995 Different Class. Het album bracht in het Verenigd Koninkrijk maar liefst vier top 10-hits voort. In Nederland scoorde de band geen hits, maar beide platen behaalden wel de albumlijst.

De show in de Melkweg kende dan ook een setlist doorspekt met songs van die twee platen. In de dertig jaar die volgden is er een hoop veranderd – en toch ook niet. Jarvis Cocker en zijn vaste metgezellen – Candida Doyle (toetsen), Nick Banks (drums) en Mark Webber (gitaar) – zijn inmiddels allemaal rond de zestig. Ditmaal geen Steve Mackey, die in maart 2023 onverwacht kwam te overlijden. In AFAS Live wordt Something Changed opgedragen aan de bassist die er bij alle successen bij was.

Zijn honneurs worden waargenomen door Andrew McKinney, met daarnaast Emma Smith op gitaar en viool en Adam Betts op aanvullende toetsen, gitaar en percussie. Maar niet alleen dat: op het podium zit ook een tienkoppige strijkerssectie die zowel het eerste deel van de set als de tweede toegift – waarover later meer – van extra magie voorziet, maar ook niet te beroerd is zich te vermommen tot ravers, uitgedost met fluitjes, toeters en gekke hoedjes.

2024

Net als in 1995 staan ook vanavond in Amsterdam de twee succesplaten uit de nineties centraal. Vergeleken met de show in de Melkweg haalde van Different Class alleen Live Bed Show het concert in AFAS Live niet, Acrylic Afternoons van His ‘n’ Hers werd ingeruild voor Pink Glove. In 2024 wordt de setlist natuurlijk aangevuld met wat materiaal van het thematisch iets zwaardere This Is Hardcore (1998) en zwanenzang We Love Life uit 2001. Het is overigens niet alleen publiek uit Nederland dat op deze wederopstanding van Pulp is afgekomen. Behalve een handjevol festivaloptredens is dit de enige headlineshow op het Europese vasteland, waardoor naast Nederlanders ook publiek uit onder meer Denemarken, Frankrijk, Spanje en Duitsland naar Amsterdam is afgereisd voor wellicht de laatste wederopstanding van Pulp.

De show van Pulp mag sinds dertig jaar geleden een flinke upgrade hebben gekregen, maar zelfs de mooiste visuals kunnen niet afleiden van de charismatische frontman en zijn al even sympathieke band. Van de als tweede nummer ingezette hit Disco 2000 tot het hypnotiserende Weeds en Weeds II, alsof hij Shakespeare reciteert draagt Jarvis Cocker voor uit eigen werk. Geanimeerd, licht spottend, constant de interactie met het publiek zoekend. Weinig frontmannen hebben zo’n vertellend vermogen als Cocker, zelfs wanneer hij schijnbaar onnadenkend wat snoepjes die hij in een zakje van zijn jasje vindt het publiek in gooit.

This is what we do for an encore

Nadat als toegift Like A Friend – opgedragen aan Bob Dylan, op zijn verjaardag – Underwear en de fenomenale afsluiter Common People klinken, gaan de zaallichten aan en maakt het publiek aanstalten om te gaan. Maar nee – volledig in het thema van de avond volgt nóg een toegift. Zo wordt het, die tweede en wellicht laatste keer in Amsterdam, een melancholisch einde van de show met oude videoprojecties van de band uit een tijd waarin niet voorspeld had kunnen worden dat we hier dertig jaar later nog eens in Amsterdam zouden staan. De belofte die voorafgaand aan het concert wordt gedaan als projectie op het pluche van de dichte podiumgordijnen blijkt waar: ‘Dit is een avond die u nooit zult vergeten’.

Pulp in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op vrijdag 24 mei 2024
Foto’s door Tineke Klamer