Slayer in de IJsselhallen

Hij was natuurlijk meteen uitverkocht, de Nederlandse show van de afscheidstournee van Slayer. De gelegenheid ten top om een laatste keer te genieten van de muzikale agressie van de thrashmetallers – én ongegeneerd de hele avond ‘SLAYEERRR!’ te roepen. Het is Slayers laatste Nederlandse avondmaal.

Trashmetallegende Slayer nam enkele bevriende bands mee naar Zwolle: Obituary, Lamb Of God, en ook een andere uit ‘The Big Four’ van de metal: Anthrax. Maar weinigen zullen plezier kunnen hebben beleefd aan die eerste naam. De organisatie had een kwartiertje gepland tussen ‘deuren open’ en het optreden van Obituary. Het duurde echter ietsjes langer (lees: een half uur) om door de lange rijen buiten en de zaal binnen te komen.

Niet dat dit de Slayer-ervaring mocht dwarsbomen. Slayer, dat op zijn twaalf studioalbums veel experimenteerde met verschillende klanken en technieken, werkt hier met een akoestiek die maar weinig nuance toelaat. Bij de afscheidstournee spelen van de originele bezetting van de band zanger Tom Araya en gitarist Kerry King mee, aangevuld door oude bekende Paul Bostaph op drums en Gary Holt als vervanger van Jeff Hanneman op gitaar.

Galmende fabriekshal
De vlam van Slayer is niet geblust in hun 37-jarig bestaan als band. Hij is enkel gelikter geworden. Grote witte kruizen en pentagrammen worden voor het podium geprojecteerd alvorens de band erop stapt temidden van een waas van vuur en Repentless inzet. De grootste vijand van het muzikale geweld zijn de IJsselhallen zelf. Een echte fabriekshal, uitermate geschikt voor rommelmarkten en beurzen – met bijbehorende galm en massaliteit. Melodieën delven duidelijk het onderspit; het zijn de snelle ritmes en doordreunende bas die het geluid hier kenmerken. Deze zijn in thrashcontext natuurlijk niet zomaar hard, maar oorverdovend – en toch snel en zuiver. De lichtshow reikt gelukkig tot achterin de zaal en gaat zodoende de massale ambiance van de hallen enigszins tegen, maar echt veel beter wordt het er niet op.

Dampen
En zaalregels? Daar kunnen we al helemaal niks mee bij Slayer. Zo wordt er geheel tegen de regels in volop gemosht en gecrowdsurft, of je nu oud of jong, man of vrouw, goed ter been bent of in een rolstoel zit. Het kan allemaal in de hal waar de dampen omhoogstijgen van de hitte. Shirts worden uitgetrokken, bier wordt gedronken én in het rond gesmeten door veel kale koppen. Zelfs na 37 jaar is het Slayerpubliek nog steeds overweldigend mannelijk, uitgedost in bandshirts en leren jacks, of mouwloze spijkerjasjes behangen met patches en buttons.

Oorlogskreet
De taak die het publiek toebedeeld krijgt, is al jaren ongewijzigd. Men hoeft er niet eens over na te denken, het lijkt wel met de trashpaplepel ingegoten. ‘SLAYEERRR!’ Van achterin de rij voor de ingang tot bij de kluisjes, bij het bier halen, in de toiletten. Zelfs de voettocht naar het station wordt bijgestaan door het veilige geluid van concertgangers die deze oorlogskreet brullen. Overal in Nederland wilde men zo graag een laatste keer ‘SLAYEERRR!’ schreeuwen, dat er deze donderdag ook een heus Facebook-evenement voor was georganiseerd in Uden: De hele avond keihard ‘slaayyerrr’ roepen.

Eerbetoon
Maar het is in Zwolle waar het écht gebeurt. Voor een laatste show kom je genoeg aan je trekken, met publieksfavoriet Reign In Blood, evenals het jaren ’90-succesalbum Seasons In The Abyss. Daarnaast is het een beetje van alles; natuurlijk moet je keuzes maken bij zo’n oeuvre. “Angel of Death, Hanneman”, laat de backdrop zien wanneer de band de laatste nummers inzet. Een eerbetoon aan medeoprichter en gitarist Jeff Hanneman, die de band in 2011 noodgedwongen verliet en in mei 2013 op 49-jarige leeftijd overleed aan leverfalen. Na een goede twintig nummers in anderhalf uur geramd te hebben, was het voor Slayer echt gedaan. Een dankwoord of afscheid om het laatste weerzien af te sluiten, had niet gepast bij hoe Slayer altijd al is geweest: hard en snel, maar de muziek, niet het sentiment, centraal.

Een band van wereldformaat als Slayer verdiende een waardiger heengaan dan de IJsselhallen. Gelukkig voor ons mag ‘SLAYEERRR!’ schreeuwen ook wanneer de heren de gitaren erbij neergelegd hebben. Dit mag dan de laatste show op Nederlandse bodem zijn geweest, Slayer is voorlopig nog niet uitgespeeld. Voor 2019 staan verscheidene shows op de planning in andere werelddelen en ook zal de groep acte de présence geven op het Belgische Graspop Metal Meeting.

Slayer in de IJsselhallen
Gezien op 15 november 2018
Foto’s door Rob Sneltjes