Na de indrukwekkende Legacy Of The Beast-tournee uit 2018 en 2022 was het de vraag hoe Iron Maiden dit greatest hits-spektakel zou gaan evenaren. In september 2024 kwam het antwoord toen de bandleden hun Run For Your Lives World Tour aankondigden, met de plechtige belofte dat ze alleen nummers van de eerste negen albums gingen spelen. Er zou dus gegarandeerd geen enkel nummer van na 1992 voorbijkomen. Dat de fans dit oude werk het liefst horen, blijkt wel uit het feit dat GelreDome woensdagavond weer ramvol zit – tot de achterste rijen aan toe.
Toch was er vooraf enige teleurstelling onder diehard fans: Iron Maiden hintte erop dat tijdens deze tour obscure nummers gespeeld zouden worden die de band nog bijna nooit live ten gehore had gebracht, net zoals twee jaar terug tijdens de Future Past-tour eindelijk het epische Alexander The Great gespeeld werd. Toen de Britten op 27 mei in Budapest bij de tourpremière hun setlist onthulden, bleek het in de praktijk tegen te vallen met die deep cuts. Afgezien van een paar oude nummers aan het begin bleek de setlist toch grotendeels te bestaan uit de krakers, stampers en klassiekers die we allemaal kennen.
Het achtste album No Prayer For The Dying wordt zelfs in zijn geheel overgeslagen, terwijl hier toch niet te versmaden nummers als Tailgunner en Holy Smoke op staan. Maar laten we eerlijk zijn: zo erg is dat eigenlijk niet, zo’n aaneenschakeling van publieksfavorieten. Als het enige punt van kritiek op een meer dan twee uur lange setlist is dat er nergens tijd is om bier te halen of naar de wc te gaan, dan heb je een verdomd goede verzameling topnummers bij elkaar.
Terechte grootspraak?
De band maakte ons vooraf niet alleen lekker met de setlist, maar beloofde ook een weergaloze show. In een promofilmpje bij de start van de tour noemde Bruce Dickinson het een ‘gamechanger’. Voor de kaartverkoop hoefde de zanger dit niet meer te doen, want de tour was allang uitverkocht. Was dit opschepperij of is Maiden er daadwerkelijk in geslaagd de waanzinnige productie van de Legacy Of The Beast-tour te evenaren of te overtreffen?
Al meteen vanaf het begin van het concert blijkt dat Dickinson niet overdreef: een korte animatie op het grote scherm voert ons door de achterbuurten van Londen, waarna we een tunnel ingesleurd worden. Het blijkt een wel heel snelle Eurostar-verbinding, want ineens kijken we uit over de skyline van Parijs als de band vlammend uit de startblokken schiet met Murders In The Rue Morgue van het uit 1981 afkomstige Killers. Wat meteen opvalt: het beeld op het enorme scherm is zo haarscherp dat het lijkt alsof je in een Dolby Atmos-bioscoop ziet. Ook de volgende twee nummers zijn afkomstig van Maidens tweede album: eerst de wel vaker gespeelde klassieker Wrathchild, vervolgens het titelnummer. Hierbij komt mascotte Eddie voor de eerste maal deze avond buurten. Met zijn bebloede bijl dreigt hij de bandleden te lijf te gaan.
Vlug voeten- en vingerwerk
Het valt echter nog niet mee om ze te pakken te krijgen, want deze mannen – die al tegen de zeventig lopen – hebben nog steeds de energie van een stel jonge honden. Vooral Dickinson rent en stuitert continu het podium over, maar ook Janick Gers, de gitarist met zijn enigszins op Barysjnikov gebaseerde stijl, weet van geen ophouden; zijn voetenwerk is minstens zo vlug als zijn vingerwerk. Intussen maken zijn medegitaristen Dave Murray en Adrian Smith geintjes met elkaar en vuurt oprichter Steve Harris zijn belachelijk snelle basloopjes op het publiek af. Nieuwe drummer Simon Dawson is overduidelijk apetrots dat hij de plaats van de gepensioneerde Nicko McBrain mag innemen. De hele band heeft er zin in en het spelplezier spat ervan af.
Na het eerste optreden van ieders favoriete drie meter lange zombie waart The Phantom Of The Opera door het Gelredome, en zo wordt afgetrapt met vier nummers die oorspronkelijk zijn gezongen door Paul Di’Anno. Is dit een eerbetoon aan Maidens vorig jaar overleden eerste zanger? Of besloot de band gewoon de oudjes het eerst te spelen? Hierna is het alweer tijd voor een van Maidens allergrootste hits: The Number Of The Beast. De haarscherpe LED-projecties achter het podium maken hier even plaats voor een verzameling fragmenten uit stokoude zwartwit-horrorfilms als The Wolf Man en Nosferatu.
Macaber hoogtepunt
Intussen blijft Bruce Dickinson continu het publiek opjutten, waarmee de vocale krachtpatser ook tijdens instrumentale intermezzo’s de aandacht van het publiek vasthoudt. Daarnaast staat de frontman om de paar nummers in een andere outfit op het podium. Voor Powerslave trekt hij weer het Mexicaanse worstelmasker uit de verkleedkist en na veertig jaar is er nog steeds geen logische reden te ontdekken waarom hij dit juist tijdens een nummer over de Egyptische oudheid doet. Intussen verschijnt op het kolossale scherm een XXL-versie van de op Aboe Simbel geïnspireerde hoes van Powerslave, met farao Eddie als middelpunt. Héél langzaam wordt op hem ingezoomd, waardoor tegen het eind van het nummer het hoofd van ToetanchEddie het hele scherm vult.
Helemaal indrukwekkend worden de visuals bij Rime Of The Ancient Mariner. Een veertien minuten durend epos gebaseerd op een gedicht uit 1834 lijkt misschien een goede gelegenheid om even een bar of wc op te zoeken, maar niets is minder waar. Tijdens dit nummer komt het gedicht van Samuel Taylor Coleridge op het grote scherm tot leven met een macabere animatie, waarin het duistere verhaal van het getergde schip en zijn vervloekte bemanning verteld wordt.
Eddie breekt los!
Tijdens de toch wat langdradige tweede helft van Seventh Son Of A Seventh Son zakt het optreden even in. Iron Maiden revancheert zich echter meteen met The Trooper, waarbij Eddie voor de tweede maal de strijd aangaat met de band. Voor wie zich afvraagt of zo’n uitgebreide show niet afleidt van de muziek: nee, ze vullen elkaar juist aan. Wel is er soms het luxeprobleem dat je niet weet waar je moet kijken, maar de band en de show vormen een geïntegreerd geheel. Letterlijk zelfs tijdens Hallowed Be Thy Name, waarin Dickinson eerst vanuit een cel zingt maar tijdens het instrumentale stuk ontsnapt lijkt wanneer een geanimeerde versie van de zanger op het scherm een weg naar boven vlucht.
De visuals komen tot een spectaculair hoogtepunt tijdens het nummer Iron Maiden. We zien hoe de in een dwangbuis gevangen Eddie van de albumhoes van Piece Of Mind zich gedurende het nummer losworstelt, om uiteindelijk levensecht in kolossale close-up op band en publiek af te komen.
Missie volbracht
Iron Maiden trapt de toegift af met Aces High. De replica van een Spitfire-gevechtsvliegtuig die tijdens de Legacy Of The Beast-tour bij dit nummer boven het podium hing, valt qua spektakel natuurlijk niet te evenaren. Toch doet de band nog een aardige poging met een animatie van Eddie als gevechtspiloot. Publieksfavorieten Fear Of The Dark en Wasted Years volgen nog en een geweldige avond zit erop.
Valt er dan echt niets te klagen? Toch wel: het geluid is wel eens beter geweest in GelreDome, ook bij eerdere Maiden-concerten. Er klinken vanavond wel heel veel bas en drums, terwijl de gitaren minder goed hoorbaar zijn. Maar afgezien daarvan lijkt Iron Maiden te hebben geflikt wat vooraf een onmogelijke opgave leek: The Legacy Of The Beast Tour evenaren. Dickinson verzekert het publiek dat Iron Maiden nog terug zal keren en dat is maar goed ook. Mochten de mannen volgend jaar weer Nederland aandoen voor een reprise, dan is mijn advies voor iedereen die deze show gemist heeft: run for your lives om een kaartje te bemachtigen!
Iron Maiden in GelreDome, Arnhem
Gezien op woensdag 23 juli 2025
Foto’s door Femme Von Steel
10 Reacties
De eerste keer voor mij Iron Maiden live zien was de Piece of Mind Tour, in De Jaap Edenhal, 1983.
Nog steeds fan, nog steeds kippevel.
Heel belangrijk:
het middenstuk van Seventh Son was waanzinnig met de riffs van A. Smith. Duister, adembenemend.
Pure Epic!
Wat een band, wat een show!
Probleem met 7th son en het middenstuk is dat je met Rime ook zo’n middenstuk hebt. Twee keer is te veel, naar mijn mening. Voor de rest een geweldige show. Al vond ik de Future past tour in 2023 nog beter, vanwege de vele deepcuts.
Hoewel ik al sinds de jaren 80 graag naar ze luister zag ik ze woensdag dan eindelijk voor het eerst live. En ik kan alleen maar zeggen: de hoge verwachtingen werden waargemaakt. Qua setlist ook geen klachten, diverse nummers waar ik niet of amper bekend mee was, maar toch ook de meeste van m’n favorieten. Met Rime of the Ancient mariner toch als absoluut hoogtepunt, zo blij dat ze die weer afgestoft hebben! En Bruce leek prima bij stem, al leek ook hij even wat op te moeten warmen.
Was het perfect? Nee, dat toch niet. Hoewel het geluid na een wat stroeve start vrij redelijk was voor een stadion dreunden de bas en drums inderdaad wel errug hard over alles heen. En klink ik heel verwend als ik zeg dat ik 2 uur voor een band met een dergelijk enorme catalogus ietwat aan de korte kant vind? Al blijft het gezien de energie die ze er nog altijd instoppen toch wel een prestatie. En ik had toch eigenlijk wel in enige vorm een eerbetoon aan Ozzy verwacht.
Maar goed, kleine smetjes op een verder steengoed concert.
Dit was toch een van de beste xoncerten ooit vm maiden. Een kenner mist alle toms ed van nicko, maar het was zeker niet slecht.
En de energiendie er was is enorm.
En ja gelredome staat bekend om slecht geluid, veel echo enz.
Is niet alleen bij maiden. Maar om 34000 duizend man ergens te krijgen is dit stadion top.
De show kwam geheel tot zijn recht door een dicht stadion.
Als echte fan meek je kleine dingen maar welke band speelt op deze leeftijd nog net zo goed als 50 jaar geleden…..
O ja ozzyq was zo kort ervoor belend geworden dat ze het nieuws waarschijnlijk nog niet eens binnen hadden gekregen. Maiden kennende hadden ze anders wel iets gedaan.
Euh…..Ozzy was de dag ervoor al overleden, bij aanvang van het concert was het al ruim 24 uur bekend. En kan me toch niet voorstellen dat ze dusdanig in een bubbel leven dat ze er niks van hebben meegekregen.
Ze zullen wel zo hun redenen gehad hebben.
Het geluid vond ik soms tegenvallen later ervoer ik het beter worden, Maiden zag ik voor het eerst in 1980 bij Kiss en toen al zag ik dit is een bijzondere band, sinds Bruce erbij kwam is het van een niveau, alle bandleden zijn zo geweldig, hun plezier en lol maar vooral hun vakmanschap is bizar, voor mij was Hallowed by the name en Phantom of the Opera waren wel de hoogtepunten, met al die extra dingen op het podium, geweldig, klasse en ik herdacht George Kooymans op de tribune, moge hij rusten in vrede!
Was een superconcert Maiden al een paar keer live gezien .
Deze keer ook weer goed .
Show was super met de beeldschermen .
Verder veel klassiekers .
Nu wachten op de volgende keer ga er dan zeker weer heen. Geluid kon inderdaad wel beter , maar ondanks dat toch genoten
Het masker tijdens Powerslave was niet het Mexicaanse worstelmasker maar het masker dat in 84/85 tijdens de Powerslave tour ook werd gebruikt.
Geen woord over het uitstekende voorprogramma Avatar???
Gunnar