Madrugada in Paradiso

Toen de Noorse rockband Madrugada aankondigde een concerttour te doen waarbij het album Industrial Silence centraal staat, vlogen de kaarten binnen een mum van tijd de deur uit. Het resultaat: strak uitverkochte shows vol fans vanaf het eerste uur. Eén nadeel: je hebt dan weinig ontdekkers in de zaal en eerder de kritiekloze sfeer van een fanclubbijeenkomst. Was de avond zo legendarisch als vooraf verwacht werd? In Paradiso werd het in ieder geval veel meer dan een feest voor insiders.

In interviews met Madrugada-zanger Sivert Hoyem gaat het geregeld over het grote succes van de band in Griekenland.  Ook de vele Grieks ogende aanwezigen in de zaal laten dat merken. In eerste instantie zou je de donkere gitaarrock met bitterzoete romantische sombere teksten niet zo snel bij het zonnige Griekenland verwachten. Maar na nadere beschouwing past de muziek bijzonder goed bij de zuidelijke landen van Europa. Het bombastische, de warme stem van Hoyem… De muziek van Madrugada is te groots voor louter beelden van ruige Noorse landschappen, donkere autowegen en winterse zonsondergangen.

Herwaardering
De plaat Industrial Silence wordt door veel fans als een absoluut artistiek hoogtepunt gezien. Twintig jaar later klinkt het album nog steeds fris en actueel. Dreigende gitaren, duistere teksten en vooral heel mooie songs zoals Vocal, Higher, Strange Colour Blue en This Old House. Ze komen allemaal voorbij en de prachtige visuals met vuur of trillende zichten op een autoweg boven het podium versterken de totaalbeleving van elke bezoeker. Het is goed dat zo’n jubileumshow een herwaardering voor de plaat oplevert, veel mensen blijven namelijk hangen bij de nieuwste releases en net als bij boeken en films is het fijn om zo nu en dan een klassieker uit de kast te pakken en daar net zo van te genieten al was het een eerste kennismaking.

Extra dimensie
Omdat het album integraal en achter elkaar door wordt gespeeld, is er in het begin van de show vrij weinig interactie en wat afstand tussen zaal en podium. De Noorse band is nooit zo extreem gericht op publieksparticipatie zo bleek ook in eerdere shows in Melkweg en Paradiso maar zodra Hoyem dat wel doet krijgt het concert een extra dimensie. Het met een zaklamp door het publiek schijnen bijvoorbeeld, en zijn introductieverhaal over ware liefde die veel tijd nodig heeft bij Quite Emotional. Een zeer complex nummer als Norwegian Hammerworks Corp. valt vocaal een beetje weg in de muur van geluid. De enorm snel half gezongen, half gesproken tekst op de stevige riff heeft op plaat iets bezwerends en dat effect is live helaas iets minder, maar niettemin fantastisch om mee te maken. Voorafgaand aan Electric neemt de frontman het publiek mee naar de ontstaansgeschiedenis van het album door de oefenruimte in Oslo en hun uitzicht te beschrijven.

Avond voor insiders
Na de vertolking van de plaat volgt nog een flinke toegift met nummers die erg in de lijn van Industrial Silence liggen en succesvolle nummers als Majesty (met band nog mooier en intenser dan solo door het uitmuntend episch gitaarwerk) en The Kids Are On High Street. Paradiso stond vol met oerfans die alle nummers kunnen dromen, maar iedere aanwezige die de band minder goed kent en voor de gezelligheid is meegekomen, zal zich na deze avond zich ongetwijfeld ook vol overgave storten op het geweldige oeuvre van Madrugada. Met Valley Of Deception sluit de band geheel in stijl zwelgend melancholisch af. Het was een avond voor insiders, met veel veertigers en dubbelgangers van de zanger. Bij de laatstgenoemde groep zou over het algemeen wat minder lomp ellebogenwerk op weg naar de bar wel prettig zijn, maar dat geheel terzijde. Wat meer beleefdheid en gentleman-gedrag zou de charismatische en sympathieke Sivert Hoyem zelf ook gewild hebben. Net zoals het succes in Griekenland speelden deze Noren grensoverschrijdend goed. Als deze band dit materiaal voor een festivalpubliek dat hen nog niet kent zou spelen? Het idolate slotapplaus zou vrijwel identiek zijn.

Madrugada in Paradiso
Gezien op zondag 24 februari
Foto: persfoto van zanger Sivert Hoyem