Queen + Adam Lambert in de Ziggo Dome

Queen is anno 2017 al langer actief zonder dan met Freddie Mercury. Popzanger Adam Lambert bewees zich eerder al een passende aanvulling op de overgebleven leden, hoewel de jonge Amerikaan op het eerste gezicht wat gek oogt naast de toch wel erg witte haren van Brian May en Roger Taylor. Weet de markante samenwerking vanavond wederom te overtuigen?

Na Paul Rodgers is het sinds 2012 aan American Idol-finalist Adam Lambert om Queen, tegenwoordig bestaande uit gitarist Brian May en drummer Roger Taylor, aan te vullen. In januari 2015 deden zij al een uitverkochte Ziggo Dome aan en ditmaal geven ze een nieuwe show voor een net zo volle zaal, waarin Lambert wederom een flamboyante frontman blijkt te zijn.

Wat je bij de buren in de ArenA zou verwachten, heeft zich verplaatst naar een volle Ziggo Dome. Ongeduldig gejoel en gefluit voor de band die ruim twintig minuten op zich laat wachten. Bij de introklanken van We Will Rock You vergeef je het de heren echter meteen. Rockklassiekers als Hammer To Fall en Tie Your Mother Down maken helder dat er nog steeds pit zit in Queen. Fat Bottomed Girls, Killer Queen, Don’t Stop Me Now en Bicycle Race volgen, en laten een Lambert zien die in zijn element is op de grote podia en in dit grootse gezelschap. Niet alleen is hij een ijzersterke vocalist met een enorm bereik, ook zijn humor en interactie met May en Taylor én de zaal doen harten smelten. Vocaal lijkt Lambert geen beperkingen te kennen. Soms is het wel érg gelikt, net als zijn outfits. Het glanst en glittert, terwijl de zanger paradeert over het podium – als een dikke knipoog naar de hoogtijdagen van Queen.

Vooral Killer Queen laat Lambert in topvorm zien. Tussen de vocale capriolen door weet hij met een ongelofelijke dosis charisma verhalen te vertellen. Lambert is geen Freddie Mercury en dat maakt hij zelf ook nog even duidelijk. ‘No shit!’ Daarmee neemt hij de laatste twijfel weg en wordt duidelijk waarom hier 17.000 mensen verzameld zijn. Ter ere van Freddie en de muziek van Queen.

Ontroerend klein
Lambert snapt precies wanneer hij de spotlight de zijne kan maken en wanneer een ander deze plek toekomt. Zo weet Brian May tot tranen te roeren met Love Of My Life, hoewel hier goed te horen is dat hij al behoorlijk wat jaren meegaat. Toch is het Freddie die via archiefbeelden een ‘ohh’ door het publiek laat gaan. Onverwacht mooi is vooral Under Pressure, nu een ontroerend klein duet tussen Taylor en Lambert. De spotlight richt zich volledig op Taylor wanneer hij ook A Kind Of Magic voor zijn vocale rekening neemt, het drumstel achter zich gelaten.

Een enorme discobal mag niet ontbreken voor I Want To Break Free, waarna ook Lambert’s eigen werk even de revue passeert – voor velen, verrassend genoeg, niet onbekend. Er wordt flink gebruik gemaakt van alle mogelijke middelen die de grote zaal te bieden heeft: grootse lichtspektakels, rookmachines, een zwevend podium en schermvullende graphics van de sterrenhemel, albumcovers en videoclips. Bijna geen hit blijft ongespeeld en na Bohemian Rhapsody is het duidelijk nog niet voorbij. Freddie Mercury himself komt het vocale spelletje van Wembley ’86 met ons spelen, waarna We Will Rock You en We Are The Champions zoals verwacht de avond afsluiten.

Nieuw leven
Queen + Adam Lambert is meer dan een nostalgisch uitstapje: het is nieuw leven blazen in een erfenis die nog lang niet aan kracht heeft verloren. De Ziggo Dome zag Queen tastbaar klein en overweldigend groots, met veel spektakel en op andere momenten juist subtiel en cliché, met aanstekers in de lucht. Er is genoten van de muziek die na bijna een halve eeuw nog steeds enig is in zijn soort. De nalatenschap van Freddie leeft voort in deze reïncarnatie van Queen, met de gepassioneerde frontman Adam Lambert.

Queen + Adam Lambert in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op maandag 13 november 2017
Foto’s: Kim Balster