Santana in de Ziggo Dome

Zoals Carlos Santana zelf al op het podium van de Ziggo Dome vertelt, begon hij zijn carrière in een tijd waarin The Beatles, Jimi Hendrix en The Doors nog actief waren. “Maar wij zijn er nog!”, voegt de gitarist met gepaste trots toe. Helemaal waar. Sterker nog, de klassieke bandbezetting uit de vroege jaren zeventig kwam onlangs weer bij elkaar voor een nieuwe plaat die binnenkort moet verschijnen. Maar voor het zover is, brengt Santana met een andere groep muzikanten zijn Corazón Tour naar Europa. Ondanks die titelverwijzing naar zijn vorig jaar verschenen album bestaat de show in Amsterdam vooral uit oude favorieten.      

Dat laatste is maar goed ook, want wát heeft Carlos Santana sinds het bijzonder succesvolle Supernatural een hoop verschrikkelijk wisselvallige platen gemaakt. Slim hoor, al die samenwerkingen met moderne pop-, rock- en r&b-namen (Sean Paul, Jennifer Lopez, zelfs Nickelbacks Chad Kroeger), maar op erg geïnspireerde muziek konden we de Mexicaanse gitaarvirtuoos niet vaak meer betrappen. Ook niet op het laatste wapenfeit Corazón. Nooit eerder wist een groot artiest een van zijn oude hits zo te vernietigen als Santana op die plaat doet met Oye 2014, een update van Oye Como Va met de nogal talentarme rapper Pitbull. Maar ja, welke andere artiest die op het originele Woodstock-festival speelde kan zeggen dat hij ook in de 21ste eeuw nog hits scoort?

Gelukkig is de ogenschijnlijk constant kauwgom kauwende Carlos voor zijn concerten bereid al die mindere goden lekker thuis te laten en te doen waar hij goed in is: hemelse solo’s spelen. Sommige critici beweren dat hij steeds hetzelfde trucje herhaalt, maar zijn sensuele toon en stijl herken je uit duizenden. Vanaf de eerste gitaareruptie in Toussaint L’Overture – eindigend met een knipoog naar While My Guitar Gently Weeps – wordt duidelijk dat zijn spel nog altijd fabelachtig mooi is, voor wie dat nog bevestigd wil hebben.

Liefde en licht
Een betere datum voor deze show hadden ze bijna niet kunnen kiezen, want wat past er beter bij deze zomerse temperaturen dan een goed latinfeest? De immer aanstekelijk positieve Carlos Santana heeft er zelf ook zin in, zo blijkt uit zijn compliment aan de goedgevulde zaal: “I mean this in the most spiritual way: you are fucking beautiful”. En gelijk heeft hij, want met de oude en nieuwere hits Oye Como Va en Maria Maria krijgt hij in ieder geval iedereen op de vloer in beweging. Verderop geeft Santana ook nog even een wat zweverige speech over de twee in zijn ogen belangrijkste dingen des levens: liefde en licht (“de rest is bullshit”). Buiten die spaarzame mededelingen concentreert de oude bandleider zich gelukkig vooral op zijn gitaar.

Hoe knap het ook is dat Santana relevant wist te blijven met zijn latere werk, de songs uit de gouden periode van de inmiddels dus weer herenigde klassieke bezetting – met onder anderen Gregg Rolie, Michael Shrieve en (iets later) Neal Schon – blijven onovertroffen. En ze zijn ook oneindig superieur aan het zeurderige Maria Maria of Foo Foo, al valt vanavond wel weer op hoe sterk de hit Smooth in elkaar zit. Maar ook tijdens die nummers presteren de vele musici op het podium geweldig. Met name de uitvoering van het in 1973 al met John McLaughlin opgenomen A Love Supreme en een samenspel tussen Santana en trompettist Bill Ortiz, die nog even een aai over de kale bol krijgt van de gitarist, maken grote indruk. Enkel een te lange ode aan Michael Jackson, waarbij onder meer The Way You Make Me Feel met instrumentale coupletten gebracht wordt, mist het nodige vuur.

Reünie 
Mede dankzij de talenten van vocalisten Andy Vargas en Tony Lindsay worden klassiekers van de eerste drie Santana-lp’s, waaronder Evil Ways, Jingo, Black Magic Woman, Hope You’re Feeling Better en No One To Depend On, stuk voor stuk prima uitgevoerd en het zijn vooral die nummers die er vanavond een meer dan degelijk concert van maken. Maar wat zou het mooi zijn om ze weer eens met Rolie, Shrieve, Schon en andere oud-leden in de band te horen. Ja, laat die reünieplaat en -tour maar komen!

Santana in de Ziggo Dome
Gezien op dinsdag 30 juni 2015
Foto’s: Luuk Denekamp