Frank Zappa – Waka/Wazoo (recensie)

Een uitputtender verslag van een jaar uit het leven van Frank Zappa is nauwelijks denkbaar

In november 1971 werd Frank Zappa in Londen aan het eind van een optreden door een verwarde fan van het podium geduwd. Zijn herstel van die valpartij vergde maanden, waarbij de muzikant aanvankelijk aan een rolstoel gekluisterd was. Het remde zijn enorme productiviteit niet af. Integendeel: de tijd die hem in de schoot geworpen werd, gebruikte hij om nieuwe stukken te componeren die terechtkwamen op de albums Waka Jawaka en The Grand Wazoo die respectievelijk in juli en november 1972 uitkwamen. In stilistisch opzicht borduurde hij voort op de fusion-achtige stijl van Hot Rats 1969, alleen omringde hij zich ditmaal met een veel grotere band. Een ‘electric orchestra’, zoals hij dat doopte, waarmee hij ook op tournee ging.

Omdat die twee platen vijftig jaar geleden verschenen, brengen de erven Zappa Waka/Wazoo uit. Het is een vier cd’s en een blu-ray tellende box die, net als de voorgangers, tot in de puntjes verzorgd is. Het leeuwendeel bestaat uit de twee albums, die hier echter zijn opgebouwd uit alternatieve versies. Het was een periode waarin door Zappa en zijn band veel geïmproviseerd werd, vandaar dat de afwijkende take van het epos Big Swifty met de vele solo’s ook echt iets nieuws te bieden heeft.

Zappa werkte in deze periode aan de demo’s van zijn bandlid George Duke. De toetsenist zou de nummers later opnemen voor een soloplaat, maar ook deze vroege versies zijn toegevoegd aan de box. Net zoals een registratie van een geweldig optreden dat Zappa en zijn orkest in 1972 in de Winterland Ballroom in San Francisco gaf. Een uitputtender verslag van een jaar uit het leven van Frank Zappa is nauwelijks denkbaar.

Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Frank Zappa? Bekijk hier LFL024, met een coverstory over hem!