Joe Bonamassa bewijst dat de bombast van een orkest zich uitstekend laat combineren met de blues
Aan liveplaten geen tekort bij Joe Bonamassa, maar de Amerikaanse gitarist/zanger weet er altijd weer iets bijzonders van te maken. Voor heel wat muzikanten en bands staat het spelen in het openluchttheater The Hollywood Bowl op de bucketlist. Het is immers de heilige grond waar ooit bijvoorbeeld Frank Sinatra, The Beatles, The Doors en Jimi Hendrix het publiek in vervoering brachten. Vorig jaar augustus brak voor Bonamassa dat moment aan. Het concert werd extra bijzonder omdat de muzikant zich naast zijn traditionele band liet begeleiden door een veertigkoppig orkest. Hij liet o.a. David Campbell en Trevor Rabin daar de arrangementen voor schrijven.
Ik hoor u denken: laat de bombast van zo’n blik strijkers zich combineren met de naakte emotie van de blues? Live At The Hollywood Bowl With Orchestra biedt het verlossende antwoord. Ja dus. Bonamassa bezoekt ook nog eens alle uithoeken van zijn loopbaan, van Sloe Gin, dat hij al in 2007 op plaat zette, tot Twenty-Four Hour Blues, dat te vinden is op zijn actuele bluescoverplaat. En wie nog altijd vindt dat Bonamassa te weinig gevoel in zijn spel legt, moet eens horen hoe hij zich totaal geeft in de gitaarsolo van No Good Place For The Lonely. Of de manier waarop hij zichzelf binnenstebuiten keert in Self-Inflicted Wounds. De verpakking is weelderig, de emotie is er niet minder om.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Joe Bonamassa? Bekijk hier Lust For Life 020, met een coverstory over de zanger/gitarist!
0 Reacties