Lenny Kravitz houdt vast aan zijn succesformule, maar dan meer gepolijst en met een elektronisch tintje
We kennen Lenny Kravitz als een muzikant met een geheel eigen sound en stijl, waarmee hij velen weet te inspireren. Zijn zwoele rock en vredelievende teksten hebben hem ver gebracht. Op zijn twaalfde studioalbum houdt Kravitz dan ook vast aan zijn succesformule, maar dan meer gepolijst en met een elektronisch tintje.
Dat de man een zeer getalenteerd muzikant is – hij bespeelde het merendeel van de instrumenten op deze plaat helemaal zelf – valt niet te ontkennen. Muzikaal en tekstueel hebben veel van de songs op Blue Electric Light echter weinig meer te bieden. Let It Ride vormt wellicht het dieptepunt – drie minuten lang één en dezelfde tekst en melodie lijkt niet alleen mij, maar ook Kravitz zelf te vervelen. Op zichzelf is er verder weinig mis met Blue Electric Light, maar de plaat biedt helaas niets wat we niet al eerder hebben gehoord.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Lenny Kravitz? In Lust For Life 044 lees je een interview met hem!
2 Reacties
Dag Milou,
Een recensie van de album? Je noemt 1 titel van een nummer. Ongelooflijk dat dit gepubliceerd wordt als recensie. Waar gaat de muziek inhoudelijk over, hoor je invloeden van andere muzikanten? Hoe past deze album binnen zijn oeuvre enzovoorts. Laat de volgende keer Lust for life iemand een recensie schrijven met wat meer content a.u.b.
Inderdaad, plaats dit album eens in de context van zijn eerdere werk. Vergelijk het met nieuwe(re) artiesten die dezelfde stijlen gebruiken in hun muziek. Luister eens echt met aandacht naar de solo’s in de nummers.
Er zijn weinig artiesten die album na album dergelijke kwaliteit leveren. Groot respect en heeeeerlijke plaat!