Neil Young – Before And After (recensie)

Neil Young steekt op Before And After deep cuts in een nieuw jasje

Als er al iets te betreuren viel tijdens het meest recente optreden van Neil Young in Nederland, in de Ziggo Dome in juli 2019, was het wel het gebrek aan echte verrassingen op de setlist. Uiteraard hoorde je alleen de meest obsessieve fans daarover, de rest liet zich die luide avond in Amsterdam gewillig meevoeren van klassieker naar klassieker. Een groot contrast met de korte solo-akoestische tour in Noord-Amerika dit jaar, waarbij Young toch wat scheutiger was met zijn deep cuts.

Meerdere daarvan hoor je terug op Before And After, met als meest obscure selecties Homefires en het zelfs nooit eerder verschenen If You Got Love, een overblijfsel van het controversiële elektronische album Trans (1983). Beide prima songs, maar de mooiste resultaten boekt Young wanneer hij enkele van zijn betere composities uit de jaren negentig afstoft. I’m The Ocean, bijvoorbeeld, in een versie met gitaar en harmonica die het origineel op Mirror Ball (1995) wegblaast. Of A Dream That Can Last, een van zijn meest ontroerende ballads.

Oprecht en gepassioneerd

De dertien tracks dienen als één geheel beluisterd te worden – een ‘music montage with no beginnings or endings’, aldus de man zelf – en omspannen bijna zijn complete loopbaan: van Burned uit de Buffalo Springfield-tijd tot het weinig opzienbarende Don’t Forget Love van het album Barn (2021). In vocaal opzicht doet Young op sommige momenten zijn bijnaam Shakey wel heel erg eer aan en de uitvoeringen van bekendere songs (o.a. Comes A Time) voegen weinig toe aan eerdere versies, maar als doorgewinterde muzikanten zonodig heropnames van hun oudere werk moeten uitbrengen, laat ze dan in godsnaam vaker zo oprecht en gepassioneerd klinken als Neil Young doet op Before And After.

Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Meer lezen over Neil Young? In Lust For Life 042 vind je een uitgebreide coverstory over hem!