The Metallica Blacklist lijkt op papier een hele zit, maar verveelt geen moment.
Het is natuurlijk een fantastisch idee: laat 53 bands en artiesten hun favoriete nummer van ‘The Black Album’ van Metallica opnemen, zet het op een plaat en schenk de opbrengst aan een goed doel dat door de uitvoerenden zelf uitgezocht is. Het is niet alleen een heel sympathiek initiatief, het leverde ook nog eens een verzameling heel verschillende, maar vrijwel altijd geslaagde interpretaties op.
De samenstellers hebben daarbij de volgorde van het originele album aangehouden, waardoor er bijvoorbeeld begonnen wordt met zes versies van Enter Sandman. Op papier een hele zit, maar omdat o.a. Alessia Cara & The Warning, Ghost en Weezer er een heel eigen draai aan geven, verveelt het geen moment. Dat geldt ook voor het vervolg van het album. Jason Isbell And The 400 Unit maken van Sad But True een rockabilly-achtige rocker, terwijl St. Vincent het nummer transformeert in pompende elektropop. Anderen blijven juist heel dicht bij het origineel, zoals Corey Taylor van Slipknot met Holier Than Thou en Volbeat met Don’t Tread On Me.
In de handen van José Madero wordt The Unforgiven een ballad vol heerlijke kitsch en aan de andere kant van het muzikale spectrum bevindt zich Chris Stapleton die van Nothing Else Matters aangrijpende Americana maakt. Wat een stem heeft die man! Een van de beste tracks staat helemaal achteraan: Kamasi Washington vormde My Friend Of Misery om tot een explosieve jazz-exercitie.
Zo is er over vrijwel elk nummer iets positiefs te melden. De bonte groep artiesten die meedeed, maakt vooral duidelijk dat Metallica in 1991 met het titelloze album het genre ontsteeg waarnaar de band zich vernoemd had.
Bekijk hier meer cd-recensies van muziekblad Lust For Life. Een uitgebreid artikel over ‘The Black Album’ van Metallica lees je in LFL113, nu verkrijgbaar in de winkel en via onze webshop!
Meer over
0 Reacties