Dawn Brothers: ‘Het is niet alsof wij ons de hele dag in de sixties wanen’

De Rotterdamse Dawn Brothers die samen met Tim Knol en DeWolff een plaat maken: het levert een van de leukste uitwassen van Record Store Day 2019 op. De jonge muzikanten brengen via deze weg een ode aan hun gezamenlijke liefdes: rootsmuziek en Americana. Bas van Holt, zanger/gitarist van Dawn Brothers: “Het is een van de leukste dingen die wij gedaan hebben als band, maar van de zenuwen konden we amper slapen!”

“We zeggen al jaren dat we een keer samen een plaat moeten maken met DeWolff. Een grote villa huren in Zuid-Frankrijk, goed eten en lekkere drank, dat was het idee.” vertelt Bas van Holt wanneer we elkaar treffen in de met gitaren behangen Gibson Room in de A’DAM Toren te Amsterdam. Het idee kwam tot stand toen Dawn Brothers de eerste cd, Stayin’ Out Late (2017), opnam in de studio van DeWolff aan de Utrechtse Oudegracht. Zanger/gitarist Pablo van de Poel van DeWolff zat hierbij achter de knoppen. Drummer Rafael Schwiddessen vult aan: “Bij die cd-opnames liep het elke keer uit op gezamenlijke jamsessies, die wij voor de grap ook gelijk opnamen. Toen zeiden we al: dat moeten we een keer voor het echie doen.”

Op zich is het trouwens niet verrassend dat juist deze heren elkaar op een gegeven moment zouden vinden: DeWolff en Dawn Brothers staan aan het voorfront van een heuse Nederlandse sixties- en seventies- revival – als we de pers moeten geloven. De heren zelf zien dat echter net even anders. Schwiddessen kijkt wat gepijnigd als ik ernaar vraag. “Als je ons echt graag in dat hoekje wilt plaatsen, dan kan dat. Onze helden komen uit die tijd, wij vinden dat toffe muziek. Maar dat gaat voorbij aan al onze moderne invloeden. Het is niet alsof wij ons de hele dag in de sixties wanen, maar als je de instrumenten gebruikt waar wij op spelen, klink je al best snel ‘zoals toen’. Dat is gewoon zo.”

De samenwerking met Tim Knol is ook een logische. Ze leerden de singer-songwriter kennen op Americana-festival Once In A Blue Moon, waar ze merkten dat hij op dezelfde manier over musiceren dacht. Van Holt: “Soms kom je mensen tegen waarvan je denkt: op een bepaalde manier zijn wij bloedverwanten,” aldus Van Holt, zich duidelijk bewust van de verstrekkende uitspraak die hij doet. “Dat gevoel hebben wij met DeWolff en Tim Knol. Maar we wilden ook al heel lang iets doen met strijkers en blazers. We houden enorm van die typische jarenvijftig-opnames, waarin orkesten nog heel aanwezig zijn in popmuziek.” Zodoende is Coal Harbour aangeschoven, een collectief bestaande uit vier strijkers, drie blazers en een ritmesectie, dat klassiek en jazz combineert. De klassiek geschoolde muzikanten zijn bekenden van Dawn Brothers uit de Rotterdamse jazzscene: het Randstedelijke ons kent ons.

Aan Next Of Kin werkten ook nog onder meer Merel Sophie, Stefan Wolfs en Sam Jones mee. Schwiddessen legt uit dat uit het idee van muzikaal verwantschap de naam ontstaan is: “Het idee van naaste familie die je al dan niet heel lang niet hebt gezien, dat ervaren wij met deze muzikanten.” Uiteindelijk namen de heren twee liedjes op met Coal Harbor, waaronder een cover, en vier liedjes met Tim Knol en DeWolff.

Idyllisch Hilversum
Uiteindelijk dook Next Of Kin niet in Zuid-Frankrijk, maar in het idyllische Hilversum de Wisseloordstudio’s in. “Een studio die je kent van Marco Borsato, dat soort grote namen”, vertelt Van Holt. “Voor Nederlandse bands die bij wijze van spreken net uit de Popronde gerold komen, is het feitelijk onhaalbaar om dat te kunnen betalen. Wisseloord wil die groep muzikanten gelukkig wel in huis halen, via samenwerkingen met producers als Sam Jones. En er staat een hele reeks aan oude gitaren, Hammond-orgels, vleugels en versterkers, fantastisch mooi.” Hun liefde voor instrumenten kunnen de heren onmogelijk verbergen wanneer het onderwerp ter sprake komt. Halverwege ons gesprek licht Van Holt een gitaar van de muur, waarop hij nonchalant blijft tokkelen. De heren mogen dan zijn overgestapt van vintage Fender-versterkers (“te veel onderhoud!”) naar reissues, ze zijn niet immuun voor de magie van leeftijd.

Een grote studio was bovendien een vereiste voor Next Of Kin, met zijn zeventien betrokken muzikanten. Schwiddessen: “De studio is in te delen door middel van panelen, waardoor je overlast vermindert maar wel met zijn allen in de ruimte bent. Het wij-gevoel wordt dus wel echt behouden.” In drie dagen moest alles opgenomen worden. Voorbereiding was dan ook van groot belang, zou je denken, maar dat liep toch net wat anders. Schwiddesen: “Het idee was om thuis liedjes voor te bereiden, maar niemand doet dat natuurlijk! Ter plaatse waren we dus wel een paar uur bezig met het uitwisselen van akkoorden, het afstemmen wie waar speelt en waar niet, het bepalen wie in welk register zou gaan zitten…” Volgens Van Holt werkt dat eigenlijk het beste: “Je moet eigenlijk juist zo min mogelijk voorbereid aankomen. Songs moeten daar ontstaan: alsof tijd niet bestaat, met al je beste maten en alle technische mogelijkheden tot je beschikking, gewoon een vette plaat maken.” Voor Tim Knol was die optie er sowieso niet: hem waren ze vergeten te vertellen dat er iets voorbereid had moeten worden, tot slechts enkele uren voor de eerste opnamedag. Schwiddessen: “Je kunt niet van zo’n grote groep mensen verwachten dat ze regelmatig komen repeteren. We hebben niet de tijd en de luxe om met zeventien man op ons gemak uit te proberen wat werkt.”

Altijd op zoek
“Toen we vorige maand weer een gig met zijn vieren hadden, was dat op een bepaalde manier heel opluchtend,” zegt Van Holt. “Ook al was het heel fijn om met Next Of Kin iets heel anders te doen en niet altijd de prominente partij te spelen. Maar je alsmaar strikt moeten houden aan afspraken, daar vind ik geen bal aan! Altijd is alles expressief, op gevoel en in het moment bij mij.” Ook Schwiddessen zit inmiddels wat te trommelen op de stoelleuning van de stoel waarin hij inmiddels alweer drie kwartier zit. “Ik vind het leuk om een keer een project als Next Of Kin te doen, maar ik ben altijd op zoek naar de volgende ontwikkeling. Als ik dat niet zou doen, zou ik stagneren.” Van Holt: “En dus heb ik nu weer heel veel zin om met zijn vieren op ontdekkingsreis te gaan.”