Ozzy Osbourne mag vandaag 73 kaarsjes uitblazen. Naast Black Sabbath heeft de zanger ook al veertig jaar een succesvolle solocarrière, niet in de laatste plaats dankzij zijn goede neus voor topgitaristen. Tijd om de spotlights op een aantal van de snarenwonderen uit zijn verschillende solobands te richten.
Randy Rhoads
Toen Ozzy Osbourne bij Black Sabbath werd ontslagen, hadden maar weinig mensen vertrouwen in zijn toekomst. De zanger werd beschouwd als een dronkaard en ruziemaker, maar toen hij gitarist Randy Rhoads ontmoette, veranderde alles. Rhoads speelde op dat moment nog bij een van de voorlopers van de glammetal-stroming: Quiet Riot. De band had tot dan toe weinig succes, maar zou na het vertrek van de gitarist gigantisch scoren met het album Metal Health.
Over de ontmoeting met Rhoads vertelde Osbourne aan het magazine A&E: “Instinctief wist ik dat er iets speciaals was aan Randy, hij was als een gift van God.” De twee bleken elkaar perfect aan te vullen en samen zijn ze verantwoordelijk voor Osbourne’s meesterlijke debuut Blizzard Of Ozz (1980). De unieke klassieke techniek van Rhoads had zoveel vernieuwends in zich, dat hij vaak vergeleken werd met Eddie Van Halen. Binnen een jaar werd de opvolger van Blizzard al uitgebracht, Dairy Of A Madman.
Helaas eindigde daarna zijn jonge leven door een vliegtuigongeluk in 1982. Rhoads wordt nog altijd alom gewaardeerd vanwege technieken die metalgitaristen vandaag de dag nog gebruiken. In oktober 2021 is Rhoads postuum ingehuldigd in de Rock & Roll Hall Of Fame.
Jake E. Lee
Na het tragische overlijden van Rhoads liet Osbourne dezelfde ‘recruiter’ zoeken naar een vervanger. In eerste instantie leek dat George Lynch van Dokken te worden, maar dat klikte niet met Ozzy. Jake E. Lee had de ondankbare taak om zijn voorganger te evenaren. Ook al werd hij niet beschouwd als een even groot snarenwonder als Rhoads, hij was wel medeverantwoordelijk voor Osbourne’s grootste commerciële successen uit de jaren tachtig.
Na onenigheid over het onberekenbare gedrag van Ozzy stapte Lee op. In de jaren negentig vroeg Osbourne hem nog een keer terug, maar de gitarist hield het voor gezien. Lee scoorde in 1989 samen met Ray Gillen, ex-zanger van Black Sabbath, hoge ogen met Badlands.
Zakk Wylde
Als 21-jarige jongen deed Zakk Wylde auditie voor Ozzy’s band, waarin hij Jake E. Lee moest vervangen. Op het eerste album samen, No Rest For The Wicked, liet Wylde horen dat hij een begenadigd songschrijver is. Als gitarist werd hij beïnvloed door Southern rock, blues, seventies-rock en classic metal. Met de opvolger No More Tears uit 1991 loodste hij Osbourne de jaren negentig in. Het album kenmerkt zich door het spectaculaire gitaarwerk van Wylde en de sterke composities.
Daarna werd de productie van Ozzy’s albums wat vlakker, waardoor ook de skills van de gitarist wat minder uit de verf kwamen. In 1995 vertrok Wylde om zich met zijn project Black Label Society bezig te houden, om daarna in 2001 terug te keren. Hij speelde niet mee op Ozzy’s nieuwste album Ordinary Man uit 2020, maar aan Music Radar vertelde Zakk: “Op het nieuwe album, waarvoor hij mensen als Jeff Beck, Eric Clapton en Tony Iommi heeft uitgenodigd, doe ik zeker weer mee. De nieuwe songs van Ozzy klinken geweldig en het is een eer om met mijn helden te mogen spelen.”
Gus G.
De Griek Konstantinos Karamitroudis, artiestennaam Gus G., studeerde muziek aan Berklee College in Amerika en speelde in bands met illustere namen als Nightrage, Dream Evil en Mystic Prophecy. In 2009 werd de metal-shredder gevraagd om auditie te doen voor Osbourne, als vervanger van Zakk Wylde. Gus G. speelde verdienstelijk mee op het album Scream uit 2010. Na zijn activiteiten bij Osbourne ging hij verder als gitarist en producer voor verschillende artiesten en zijn eigen project Firewind.
Andrew Watt
Tijdens een samenwerking met rapper Post Malone leerde Ozzy gitarist Andrew Watt kennen. Deze Amerikaan was toen al een veelgevraagde producer van populaire artiesten als Lana Del Rey, Dua Lipa en Miley Cyrus en verschillende hiphop-acts. Fans moesten erg wennen aan het idee dat deze man Osbourne’s album produceerde. En ze moesten er al helemaal aan wennen dat Watt kennelijk ook aardig gitaar kan spelen. Hij is geen onverdienstelijke gitarist, maar zeker geen Wylde of Rhoads en dat is bij vlagen wat door sommigen ook gemist wordt op Ozzy’s meest recente album Ordinary Man.
Tekst: Edwin Moor
Foto Ozzy Osbourne met Black Sabbath in Ziggo Dome (2013): Willem Schalekamp
0 Reacties