Fontaines D.C. in AFAS Live (live-recensie)

Sinds het vijftal Ieren in 2019 het veelgeprezen album Dogrel uitbracht, is de opmars van Fontaines D.C. niet meer te stoppen. De postpunkband geeft twee uitverkochte shows in AFAS Live, waar zelfs het hoogste balkon vol staat met bezoekers. Na de release van de nieuwste plaat Romance, die net even wat meer popinvloeden heeft dan de drie andere Fontaines-albums, is de fanbase duidelijk flink gegroeid. 

Een onheilspellend groen licht valt op het doek dat al een tijd voor het podium hangt. Romance, het eerste nummer van de nieuwe plaat met dezelfde titel, wordt ingezet met een extra dikke bas die veelbelovend door de zaal heen dreunt. We zien alleen de silhouetten van de band, tot het doek naar beneden valt. Dan wordt een verrassend goed uitgedacht decor zichtbaar: een grote ballon in de vorm van het hart op de albumcover van Romance en een lichtbak met het Fontaines D.C.-logo.

Zanger Grian Chatten laat zich met zijn handen in de lucht onthalen door zijn publiek. Gedurende de avond gebruikt hij dit gebaar dan ook herhaaldelijk om zijn publiek op te zwepen. Na Romance zet de band gelijk Jackie Down The Line in, de publieksfavoriet van het derde Fontaines-album Skinty Fia. De setlist bestaat uit een gezonde mix van oude en nieuwe songs, waarbij recent werk wel wat in de meerderheid is. Hoewel de publieksinteractie (afgezien van soms even de handjes omhoog) minimaal is, wordt er toch tot achterin de zaal gedanst en gesprongen.

Discohart

Na Jackie Down The Line volgt een rits oudere nummers. Televised Mind, Big Shot en A Lucid Dream komen voorbij, waardoor elke fan iets te horen krijgt van zijn of haar favoriete album. Het valt op dat sommige songs live een stuk beter uit de verf komen dan op de plaat. Naast de kwaliteit van Fontaines D.C. als liveband is ook de lichtshow van enorme toegevoegde waarde: de lichtbak knippert mee in verschillende kleuren en op de ballon worden verschillende spots gericht, waardoor het Romance-hart bij elk nummer een andere kleur en/of diepte krijgt. Tijdens het rustigere Horseness Is The Whatness krijgt het lichtspikkels, als een soort discohart. De hele set is overduidelijk goed doordacht. Dat geldt iets minder voor de publieksinteractie. “Hallo Amsterdam”, krijgen we met een lekker dik accent te horen vanaf het podium. Dat was het wel qua praatjes, tussen publiek en band zit een onzichtbare muur.

Rustige toegift

Toch verslapt de aandacht van het publiek nauwelijks. Dat gebeurt alleen tijdens de wat langzamere nummers, zoals Sundowner en Horseness Is The Whatness. Fontaines D.C. is overduidelijk op zijn best wanneer het tempo hoger ligt. Songs als Boys In The Better Land, Favourite en Starburster doen het dan ook enorm goed en het lijkt ook alsof de heren zelf meer plezier hebben tijdens de uptempo nummers. In dat opzicht is het opvallend – en enigszins jammer – dat de encore voor tweederde bestaat uit langzamer werk. Sowieso zit er best wat tijd tussen het ‘laatste nummer’ en de toegift, waardoor de zaal onrustig wordt. Na wat voelt als een eeuwigheid verschijnt de band weer op het podium, waarna we I Love You, In The Modern World en Starburster voorgeschoteld krijgen. Het zijn mooie liedjes, maar tijdens een encore is het toch leuker om nog even dat laatste beetje energie eruit te gooien.

Desondanks is het een geslaagde avond die bevestigt dat Fontaines D.C. een veelbelovende band is. Het feit dat de Ieren slechts vijf jaar na het debuutalbum al twee avonden achter elkaar AFAS Live tot de nok toe weten te vullen, zegt genoeg.

Fontaines D.C. in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op zaterdag 16 november 2024
Foto’s (van zondag 17 november) door Tineke Klamer 

Meer lezen over Fontaines D.C.? In Lust For Life 143 vind je een uitgebreid interview met de band over het nieuwste album Romance!