De vorige keer dat Joe Satriani en Steve Vai gezamenlijk op een Nederlands podium stonden, was tijdens de G3-tour van 2012. Toen reisde dus een derde gitaarvirtuoos (Steve Morse) mee met de twee boezemvrienden en heette de zaal waar ze vanavond opnieuw spelen nog de Heineken Music Hall. En nog een belangrijk verschil met dertien jaar geleden: bezoekers mochten alle notenspuwerij ditmaal zittend ondergaan.
Dat laatste komt de sfeer bij een (hard)rockconcert nooit ten goede en bij het binnenstromen hoor je om je heen verschillende mensen klagen over deze onaangename verrassing (“Er stond toch echt ‘staanplaats’ op mijn ticket!”). Zo’n zitplaats nodigt in ieder geval wel uit om eens aandachtig naar het voorprogramma te luisteren. Aan Ned Evett, de zelfverklaarde ‘King Of The Fretless Glass-Guitar’, de eer om het eerste verbluffende gitaarspel van de avond te laten horen. Toch nog een beetje G3, dus! Evett tovert fraaie slidesolo’s uit zijn jaloersmakende speeltje (inderdaad een gitaar met een glazen hals) en maakt het beste van zijn vrij beperkte vocale bereik.
De Amerikaan is duidelijk een betere zanger dan Vai en Satriani, die vanavond wijselijk alleen voor mededelingen naar de microfoon grijpen. Overigens beledig ik daarmee laatstgenoemde in ieder geval niet: toen ik ‘Satch’ eens subtiel vroeg waarom hij niet meer zingt op zijn recentere platen, antwoordde hij met bewonderenswaardige zelfspot: “Daar is een aantal redenen voor. De belangrijkste daarvan is dat ik niet kan zingen…” Voor de recente single I Wanna Play My Guitar, tevens de toepasselijke openingssong van de SatchVai Band vanavond, schakelden Satriani en Vai dan ook de hulp in van Glenn Hughes. In AFAS Live neemt bassist Marco Mendoza die zangpartijen voor zijn rekening, terwijl op een groot scherm achter hem de videoclip (met Hughes dus) afgedraaid wordt. Beeld en geluid lopen totaal niet synchroon, maar dat terzijde.
Nerdy pubers
Zoals Vai in een aankondigingsvideo van de SatchVai Band al opmerkte, toerden Satriani en hij nooit eerder gezamenlijk met een echte band. Tijdens G3-tours speelden ze hun afzonderlijke minisets immers met hun eigen begeleiders. Het moest er maar eens van komen, want de twee heren zijn al zo’n vijftig jaar bevriend – zoals de videobeelden bij The Sea Of Emotion, Pt. 1 onderstrepen. Die clip steekt de draak met de nerdy pubers die ze begin jaren zeventig waren. Zoals bekend leerde Satriani zijn tengere collega destijds spelen en naar eigen zeggen was hij zelfs degene die Vai voor het eerst naar Frank Zappa liet luisteren (in wiens band de jonge Steve vervolgens indruk maakte als ‘stuntgitarist’).
De twee aardige nieuwe nummers waarmee het duo vanavond opent, maken nieuwsgierig naar het eerste gezamenlijke studioalbum dat ongetwijfeld in de pijplijn zit. Temeer omdat de meest recente platen van Satriani en Vai – respectievelijk The Elephants Of Mars en Inviolate, beide uit 2022 – hun beste werk in jaren bevatten. Decennia na hun grootste successen weten ze zichzelf en hun publiek nog uit te dagen, zo blijkt uit bijvoorbeeld het prikkelend opgebouwde Zeus In Chains van Vai en het juist uitzonderlijk catchy Sahara van Satriani. Beide prijken vanavond op de setlist en houden zich prima staande tussen de (relatieve) hits uit de rijke catalogi van beide gitaarlegendes.
Driekoppig monster
Meerdere van die oude favorieten voeren Satriani en Vai los van elkaar uit. Zo haalt laatstgenoemde nog maar eens het maximale uit zijn trukendoos in het absolute hoogtepunt van de avond: de bluesy ballad Tender Surrender. Je krijgt bijna medelijden met het arme instrument, zo gaat Vai tekeer op zijn krijsende en piepende gitaar. Het minutenlange gefreak aan het einde van dergelijke songs stelt het geduld van sommigen misschien wat op de proef, maar de man blijft een wonder om te aanschouwen. Zéker wanneer hij halverwege de avond plaatsneemt achter een imposante driekoppige gitaar, de Hydra. Nog een bewijs dat Vai zijn vernieuwingsdrang koestert.
Hetzelfde geldt voor de iets minder excentrieke Satriani, wiens buitenaards aandoende gitaartonen door de zaal gieren tijdens Flying In A Blue Dream. De geluiden die hij ook vanavond weer produceert, doen je bijna geloven dat je ermee met aliens kunt communiceren, à la Close Encounters Of The Third Kind. Hoewel sommigen Satriani en Vai vanwege hun vingervlugheid op één hoop vegen met andere gitaristen die ietwat denigrerend worden bestempeld als ‘shredders’, herken je beiden meteen aan hun unieke sound. Zoals Satriani het omschreef in Lust For Life 148: “We komen allemaal van verschillende planeten.” Tijdens de ballads For The Love Of God en Always With Me, Always With You, waarmee de reguliere set eindigt, spelen de twee muzikanten de prachtige melodieën gezamenlijk, waardoor ze bijna als een compleet gitaarorkest klinken – en toch van elkaar te onderscheiden zijn dankzij die eigen sounds.
Chique coverband
Tegen de tijd dat de band terugkeert voor de toegift, hebben Satriani en Vai hun toehoorders al uit de stoelen gekregen. De songkeuze in de finale geeft ook geen reden om weer te gaan zitten, want de SatchVai Band verandert in een soort chique coverband met uitvoeringen van Metallica’s Enter Sandman en Steppenwolf-evergreen Born To Be Wild. Het is misschien een beetje makkelijk scoren, maar G3-shows eindigden ook altijd in soortgelijke jams en de songs passen in ieder geval prima bij het stemgeluid van bassist Mendoza (en was Satriani niet ooit ook de gitaarleraar van Metallica’s Kirk Hammett?). Bovendien geven ze de andere muzikanten in de SatchVai Band nog wat meer ruimte om te excelleren: Kenny Aronoff, volgens Satriani ‘the greatest drummer in the world’, en gitarist Pete Thorn, die zich na Satriani en Vai ook aan een solo waagt – en bepaald niet door het ijs zakt.
Zo wordt de terugkeer van Satriani en Vai naar Amsterdam minstens zo memorabel als die G3-avond in 2012. In het einde van Born To Be Wild verwerken ze nog even de riff uit Creams Sunshine Of Your Love – een loopje dat ze lang geleden ongetwijfeld gezamenlijk uitentreuren geoefend hebben toen Satch zijn jongere collega zijn eerste trucjes bijbracht. De volmaakte voltooiing van deze viering van vriendschap en virtuositeit.
SatchVai Band in AFAS Live, Amsterdam
Gezien op maandag 23 juni 2025
Foto’s door Ans van Heck
Meer over
0 Reacties