Bryan Ferry: 10 van zijn mooiste covers

‘The original is still the greatest’, zong Bryan Ferry in zijn succesvolle versie van The ‘In’ Crowd. Toch gaat die regel niet altijd op – zeker niet als het gaat om sommige covers die de zanger in zijn ruim vijftigjarige carrière opnam. Zo prefereren veel muziekliefhebbers de Roxy Music-versie van Jealous Guy boven John Lennons origineel, waarmee Ferry nog maar eens bewees een meesterlijk interpretator van andermans materiaal te zijn. Op zijn 78ste verjaardag lichten we tien van zijn meest geslaagde covers uit.

1. A Hard Rain’s A-Gonna Fall (These Foolish Things, 1973)

Toen Ferry in 1973 zijn solodebuut These Foolish Things uitbracht, had hij zich bij Roxy Music al bewezen als een getalenteerd songwriter. Aanvankelijk was er een duidelijk onderscheid tussen het werk van de band en zijn eigen platen, want de eerste drie Bryan Ferry-lp’s bestonden (voornamelijk) uit covers. Met de eerste single was het meteen raak: A Hard Rain’s A-Gonna Fall werd in 1973 zijn eerste solohit en geldt voor velen als de beste versie van het lied. En het zou bepaald niet de laatste keer zijn dat Ferry werk van Bob Dylan onder handen nam…

2. Let’s Stick Together (Let’s Stick Together, 1976)

De bluessong van Wilbert Harrison werd zes jaar eerder al een hit voor Canned Heat, onder de titel Let’s Work Together, maar Bryan Ferry’s versie is toch wel de bekendste. In zowel Nederland als Groot-Brittannië bleek de single zijn grootste solosucces – en de gelijknamige langspeler klom in ons land zelfs naar de top van de albumlijst. De aardige videoclip, met een gastrol voor Ferry’s toenmalige vriendin Jerry Hall, droeg ongetwijfeld bij aan het succes.

3. The Price Of Love (Let’s Stick Together, 1976)

De lp Let’s Stick Together mocht dan een groot succes zijn voor Bryan Ferry, eigenlijk was het slechts een samenraapsel van heropnames van Roxy Music-materiaal (met Casanova als meest geslaagde resultaat) en wat losse tracks van singles en een ep. Zo stond The Price Of Love aanvankelijk op Extended Play, voordat de catchy Everly Brothers-cover ook ondergebracht werd op het album. Het nummer leverde Ferry opnieuw een dikke top 10-hit in Nederland op.

4. What Goes On (The Bride Stripped Bare, 1978)

The Velvet Underground was een grote invloed op Roxy Music, een band die op zijn beurt ook weer talloze artiesten inspireerde. Niet gek dus dat Bryan Ferry meerdere keren werk van Lou Reed en co. opnam. Zo vind je op Taxi (1993) een versie van All Tomorrow’s Parties, maar de sterkste cover is toch wel die van What Goes On op The Bride Stripped Bare (1978), waarin Ferry ook heel handig Beginning To See The Light – een andere VU-klassieker – verwerkte. Mocht je je trouwens afvragen of de zanger er ook stijlvol uitziet met een baard: de videoclip geeft het antwoord!

5. Jealous Guy (Roxy Music-single, 1981)

Roxy Music nam voornamelijk eigen materiaal op, maar deze succesvolle uitzondering mag natuurlijk niet ontbreken in dit lijstje. Na de moord op John Lennon in december 1980 werd diens Jealous Guy regelmatig live gespeeld door de band – en het lied bleek geknipt voor het stemgeluid van Ferry. De gevoelige ode aan de ex-Beatle verscheen in 1981 ook in een studioversie. Een wijs besluit, zo werd snel duidelijk: de cover leverde Roxy Music de enige nummer 1-hit in Groot-Brittannië op.

6. I Put A Spell On You (Taxi, 1993)

Bryan Ferry beschikt over het talent om zelfs aan een compleet doodgecoverd nummer iets spannends toe te voegen. Zo trad hij in 1993 in de voetsporen van o.a. Nina Simone, The Alan Price Set, Creedence Clearwater Revival en The Crazy World Of Arthur Brown met de zoveelste versie van Screamin’ Jay Hawkins’ I Put A Spell On You. De typisch zwoele, mysterieuze sound van Ferry leende zich perfect voor deze klassieker en het resultaat leverde de zanger zijn laatste top 40-hit in Nederland op.

7. As Time Goes By (As Time Goes By, 1999)

In de jaren zeventig nam Ferry al enkele pop- en jazzstandards op, maar toch kwam As Time Goes By in 1999 als een verrassing. Een heel album met werk van o.a. Cole Porter was toch een vrij gewaagde stap voor een succesvolle pop/rockzanger, maar ook ditmaal wist hij het materiaal op voorbeeldige wijze naar zich toe te trekken. Zelfs de al zo vaak gecoverde titelsong, die sinds 1942 onlosmakelijk verbonden is met de filmklassieker Casablanca. As Time Goes By behoort tot Ferry’s meest indrukwekkende soloalbums, al waren de reacties ten tijde van de release niet onverdeeld positief.

8. Don’t Think Twice, It’s Alright (Frantic, 2002)

Ferry volgde As Time Goes By op met een plaat die meer in lijn is met wat je van de zanger mag verwachten. Met hulp van o.a. Robin Trower, Radioheads Jonny Greenwood en voormalig Roxy Music-collega Brian Eno werd Frantic een sterke mix van nieuw eigen materiaal en enkele covers. Voor het eerst sinds de jaren zeventig greep Ferry ook terug op het lijvige songbook van Bob Dylan, met o.a. een fenomenale ingetogen versie van Don’t Think Twice, It’s Alright. Vijf jaar later ging hij zelfs nog een stapje verder door een volledig album te vullen met Dylan-materiaal (Dylanesque, 2007).

9. Song To The Siren (Olympia, 2010)

In 2001 kwam Roxy Music weer bij elkaar, bijna twintig jaar na de laatste plaat Avalon. Helaas verscheen er nooit meer een studioalbum van de band, maar Ferry’s solo-cd Olympia komt het dichtst in de buurt van nieuw Roxy-werk – niet in de laatste plaats dankzij de stijlvolle hoes waarop model Kate Moss te zien is. (Ex-)collega’s Phil Manzanera, Brian Eno en Andy Mackay zijn allen te horen in de cover van Song To The Siren – zonder twijfel een van de sterkste versies van dat schitterende Tim Buckley-nummer. Sowieso puilt de gastenlijst op Olympia uit van de grote namen, met verder o.a. David Gilmour, Flea, Jonny Greenwood, Nile Rodgers, Scissor Sisters en Dave Stewart!

10. Johnny And Mary (Avonmore, 2014)

In 2014 bereikte Bryan Ferry een nieuw, vermoedelijk jong publiek dankzij zijn gastbijdrage aan het album It’s About Time van de Noorse dj Todd Terje. Hun talenten bleken bijzonder goed samen te gaan in de cover van Robert Palmers Johnny And Mary, die Ferry later in hetzelfde jaar ook op zijn eigen plaat Avonmore zette. Zijn bijna fluisterende zang geeft deze versie iets heel mysterieus en onheilspellends, en de man was ondanks zijn inmiddels legendarische status niet te beroerd om het nummer in 2014 ook te zingen tijdens Terje’s set op het populaire Øya Festival in Oslo.

Eervolle vermelding:

The ‘In’ Crowd (Another Time, Another Place, 1974); Smoke Gets In Your Eyes (Another Time, Another Place, 1974); It’s Only Love (Let’s Stick Together, 1976); Simple Twist Of Fate (Dylanesque, 2007); Fooled Around And Fell In Love (Love Letters, 2022)

Foto Bryan Ferry in Heineken Music Hall (18 november 2014): Willem Schalekamp